Tęsknota

 

Zosia

Nie chodzi mi o tę Mickiewiczowską w białej sukience, karmiącą ptactwo. Chociaż ta Moja też karmiła w ogrodzie kury i kaczki. Jej mama miała w ogródku za domem mały kurnik. Pamiętam takie małe kurczaczki i kaczuszki. Chociaż na rączkach małej dziewczynki nie były takie małe.

- No nie bój się - mówiła do mnie Zosia. - Przecież nic ci nie zrobią. Najwyżej kupkę.

Ale ja bałam się, że mogę im niechcący jakąś krzywdę zrobić.

Sophia

Ale nie ta, która po grecku znaczy Mądrość. Chociaż też była bardzo mądra. Ale taką mądrością wewnętrzną, skrytą. Bardzo mało mówiła. Pozwalała mówić innym. Ona wolała słuchać, bo umiejętność słuchania to wielka sztuka.

Zosieńka

Nie ta uzdolniona, ani wyjątkowo piękna. Chociaż przez wiele lat była muzą w życiu zdolnego rzeźbiarza i malarza. A także modelką, bo jej twarz uwiecznił w kilka rzeźbach. Patrzę teraz na Jej portret i na popiersie, które po wojnie wędrowało z Nią przez wiele lat po całym kraju aby znaleźć bezpieczną przystań w moim mieszkaniu.

                                                         

                                                    Zofia

Chciałabym dla niej zerwać wszystkie kwiaty z łąki nad Wisłokiem. Ale tej łąki już nie ma.

Więc zaniosę Jej tylko bukiecik stokrotek kupiony przy cmentarnym murze.