Europejska stolica kontrastów - część czwarta i ostatnia

 Poniższy tekst znajduje się w mojej książce pt: "Zwariowałam". 

W żaden sposób proszę go nie łączyć z aktualną sytuacją w Europie, bo dotyczy on roku 1990.

                                             /Kołomienskoje/

Zwiedziliśmy też znajdujący się na obrzeżach Moskwy piękny zespół drewnianej architektury starosyjskiej Kołomienskoje. Jest to historyczna rezydencja rosyjskich carów i książąt. Z okazji urodzin Iwana Grożnego została tam wzniesiona przepiękna cerkiew "Wozniesienija".

Cały zespól znajduje się na liście światowego dziedzictwa Unesco, podobnie jak klaszor Nowodziewiczy, Kreml i Plac Czerwony.

Pojechaliśmy też do Zagorska, który należy do tzw. Złotego Pierścienia Rosji. Znajduje się on ok. 70 km poza Moskwą. Zabytkowa Ławra Troicko-Siergijewska znajdująca się w tym mieście była twierdzą, którą na początku XVIII wieku bezskutecznie oblegała armia polsko-litewska.

Zagorsk powrócił do pierwotnej nazwy Siergiejew Posad. Twórcą ikon w tej Ławrze jest najwybitniejszy "pisarz" ikon - Andriej Rublow. Jak wiadomo ikony się pisze, a nie maluje. 

Przewodniczka oprowadzajaca nas po Ławrze podkreślała, że miejsce to zwiedzała kiedyś Margaret Thacher i była nim zachwycona.

Założycielem Moskwy był kniaź Jurij Dołgorukij. Było to w XII wieku.

Na Placu Czerwonym byliśmy z Piotrem codziennie. Za każdym razem podziwialiśmy Sobór Wasyla Błogosławionego, czyli słynną bajkową cerkiew. Zbudowana ku czci Iwana Groźnego miała upamiętniać zwycięstwo w wojnie z kazańskimi Tatarami i zajęcie Kazania. Legenda głosi, ze po zakończeniu budowli Iwan Groźny kazał oślepić architektów aby nigdy więcej nie stworzyli niczego tak pięknego.

- Zobacz mamo jak te dziewczyny są grubo umalowane i prawie całkiem gołe. U nas sie tak nie malują. A dlaczego one z takimi starymi dziadami się zadają.... czy nie mogą się umówić z jakimiś chłopakami w swoim wieku? Popatrz do jakich wypasionych bryk wsiadają - myślał na głos mój nastolatek, gdy kiedyś przechodziliśmy koło "takich dziewczyn" przy jednym z hoteli.

/W Moskwie byłam jeszcze potem dwa razy. Za rządów Jelcyna i potem Putina. Były to krótkie - 2-3 dniowe wyjazdy służbowe związane z udziałem mojej firmy w międzynarodowych targach. Prawie całe dnie spędzałam na stoisku firmy, nie mogłam więc po Moskwie dużo pochodzić. Byłam z jednej strony zachwycona, z drugiej przerażona.

W mieście powstawały eleganckie budowle, odbudowano Cerkiew Zbawiciela, pojawiło się mnóstwo najlepszych samochodów, wspaniałe sklepy i salony, zostały założone filie znanych zachodnioeuropejskich firm. Pogłębiły się natomiast kontrasty. A więc olbrzymie bogactwo i niesamowita nędza. Elegancko ubrani ludzie we wspaniałych samochodach i drogich restauracjach oraz mnóstwo żebraków i bezdomnych.

Nigdy nie zapomnę pewnego widoku. Był marzec, topniały śniegi. W drodze na lotnisko zauważyłam służby porządkowe rozstawione wzdłuż ulic, odkopujące coś ze śniegu. Kolega, który w Moskwie pracował na co dzień powiedział: - odkopują "przebiśniegi. Tak się tam nazywało bezdomnych, którzy zamarzali na ulicach i zasypywał ich śnieg. Dopiero gdy zima  się kończy i śniegi topnieją widać setki a może tysiące tych "przebiśniegów", które parę miesięcy przeleżały w zaspach../

Moskwa ze swoimi 10,4 mln mieszkańców jest największym miastem Europy i zajmuje 7 miejsce na liście największych miast świata.

Zbliżaliśmy się do Warszawy, gdy mój nastolatek obudził się, wyprostował nogi /a już wtedy miał 178 cm wzrostu/ i powiedział: "Wiesz mamo, jednak nie powiem pani od historii że nie widziałem Lenina"

Koniec.