Moja Andaluzja - część trzynasta

Granada była ostatnim dużym miastem zwiedzanym na andaluzyjskim szlaku. Spędziliśmy w niej 2 dni. Potem był już tylko powrót do Malagi aby wsiąść w samolot i polecieć do Barcelony. A w Barcelonie po kilkugodzinnym śnie w hostelu pojechaliśmy zaraz na lotnisko aby wrócić do Warszawy.

Granada to wyjątkowo bogata i różnorodna prowincja Andaluzji. Do stolicy prowincji Granady czyli Granady jechaliśmy autostradą między przepięknymi górami Sierra Nevada czyli Gorami Snieznymi.To najwyższe pasmo górskie Hiszpanii a nawet  na całym Półwyspie Iberyjskim.Ma długość 120 km. Jego strzeliste szczyty są ośnieżone przez większą część roku. To w tych górach wznosi się osiągając wysokość 3479 m npm najwyższy szczyt Hiszpanii kontynentalnej - Mulhacen. Zdobyl ten szczyt Szalony Geograf w roku 2018 w ramach zdobywania Korony Europy. 

Różnorodność i bogactwo Sierra Nevada sprawiły, że ustanowiono w 1999 roku Parque National de Sierra Nevada.....z rezerwatem biosfery.

No więc jechaliśmy między tymi górami i jechaliśmy...

/Ale te najwyższe szczyty były niestety dużo dalej./

Aż przyjechaliśmy do Granady. A perłą Granady jest....

                   

                       

Nie podejmuję się napisać o Alhambrze. Jest tak piękna i dostojna, że nie znajduję słów aby ją opisać. Zwiedzaliśmy ją cały dzień i nie zobaczyliśmy wszystkiego. Ten warowny zespół palacowy powstal w XIIi wieku ale zostal rozbudowany znacznie pozniej za czasow Jusufa i jego syna Muhhamada V, sułtanow z dynastii Nasrydów. 

Wędrowaliśmy także pod murami Alhambry wieczorem i stamtąd podziwialiśmy Granadę. Przez blisko 800 lat Granada była miastem muzułmańskim. Pewnie trudno Wam będzie w to uwierzyć ale tę orientalną atmosferę nadal się czuło w tym mieście.