Warszawskie koszmarki

W Warszawie jestem zakochana beznadziejnie. Napisałam nawet o niej książkę.

Ale jednak widzę to co w stolicy jest złe i paskudne.

Widzę na przykład warszawskie koszmarki – czyli budynki, które powstały w dekadzie tandety i luksusu, czyli w latach 90-tych ubiegłego wieku.

Zaczęły one powstawać po roku 1989. Wtedy to firmy zaczęły budować swoje siedziby, sieci handlowe chciały sprzedawać swoje produkty w eleganckich centrach a banki poszukiwały oddziałów w prestiżowych lokalizacjach. Warszawa doskonale nadawała się do takiej zabudowy – Śródmieście pełne było pustych, niezabudowanych działek. Wiele tych nowych budynków było projektowanych przez cudzoziemców. Nie byli to projektanci wybitni, bo Polska nie jawiła się jako miejsce gdzie warto było realizować pomysły kosztownych architektonicznych gwiazd. Ale w naszym kraju witano z entuzjazmem wytęskniony „powiew Zachodu”. Więc akceptowano każdy projekt.

Przyznam, że na początku tych koszmarków nie zauważałam.

Dopiero gdy kolega umówił się ze mną w jednym z nich i napisał ,że spotkamy się w Kabinie Prysznicowej.

Pojęcia nie miałam o co mu chodzi.

Więc zapytał czy nie wiem gdzie jest największy na świecie Toi-toi. Bo to jest to samo.

A jak nadal nie wiedziałam to przesłał mi zdjęcie – to jest to zdjęcie na górze.

No faktycznie – nazwa pasuje do tego budynku. Prawda? A nazywa się on elegancko Reform Plaza.

Niedaleko Toi-Toi stoi sobie „Koszmar Sześciolecia”. Taką bowiem nazwę uzyskał oddany do użytku w 1995 roku „Hotel Sobieski”. Byłam tam kiedyś na eleganckim przyjęciu jakie jakaś znana niemiecka firma  wydawała dla swoich kontrahentów. W środku też był koszmar. I do dzisiaj jak tamtędy przejeżdżam do OFF-Teatru Krystyny Jandy to odwracam głowę w drugą stronę.

Beznadziejny jest też przysadzisty Curtis Plaza na Służewcu Przemysłowym. Był to pierwszy nowoczesny biurowiec w Warszawie. Okropny – prawda???

A ta siedziba Firmy Fuji też nie najlepsza. To taka współczesna parodia architektury Japonii.

Niestety, wiele jest w stolicy takich koszmarków. Trochę się pocieszam, że w innych stolicach też istnieją.

Dlatego tak często uciekam na Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, do Łazienek albo do Wilanowa.