O królowej ...

Prezent pod choinkę dla Was Wszystkich

Nie napiszę że jest najpiękniejsza, bo z pewnością są w Polsce rzeki równie piękne a nawet piękniejsze.

Ale ta jedna jedyna płynie przez całą Polskę i jest najdłuższa. 

Nazywana Królową Polskich Rzek Wisła ma długość 1047 km.

Powierzchnia jej dorzecza to 194 424 km kwadratowych.

Jej źródła zasilające Białą i Czarną Wisełkę znajdują się na zachodnich stokach Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim.

Pod względem hydrograficznym bieg Wisły dzieli się na cztery odcinki:

1. Małą Wisłę zwaną Śląską – od żródeł do ujścia Przemszy

2. Górną Wisłę- zwaną Małopolską – od ujścia Przemszy do ujścia Sanu

3. Wisłę Środkową – od ujścia Sanu do ujścia Narwi

4. i Dolną Wisłę – od ujścia Narwi do ujścia w Przekopie Wisły w Zatoce Gdańskiej.

Wisła jak żadna inna rzeka od stuleci funkcjonuje w świadomości Polaków. Na trwałe wpisała się w dzieje Polski i kulturę narodu. W XV wieku kronikarz Jan Długosz określił ją jako „pierwszą w Polsce, najsłynniejszą wśród Polaków”. W opisach historycznych i licznych utworach literackich o tematyce wiślanej widoczny jest silny ładunek emocjonalny w stosunku do największej polskiej rzeki.

Wisła to rzeka rodzinna i całkowicie polska.

To nad Wisła położone są najpiękniejsze miasta – Kraków, Sandomierz, Kazimierz Dolny, Czerwińsk, Płock, Toruń, Grudziądz, Gdańsk i wiele innych.

W latach 30-tych XX wieku, po dojściu Hitlera do władzy znakiem Związku Polaków w Niemczech stało się tzw. Rodło – przedstawiające w sposób symboliczny bieg Wisły z zaznaczonym królewskim Krakowem jako kolebką kultury polskiej.

„Poczęcie Wisły dokonywuje się wśród świstu-poświstu wiatrów południa i wiatrów zachodu, przypadających na jasne mgły w kwiecistych tatrzańskich dolinach i na wilgotne obłoki ledwie powstałe spomiędzy koron sosnowych w szerokiej puszczy Beskidu” - tak w poemacie „Wisła” pisał Stefan Żeromski

i dalej

„Wyszedłszy z lasów i spomiędzy gór skręca się Wisła na wschód wielkim łukiem, wije wśród pagórków, uroczych skał z wapienia i pól krakowskich, dążąc w swój żłób pozadunajcowy, trzy razy szerszy, niżby wymagała obfitość jej wodnego zasobu - leżący w piaszczystych wybrzeżach, między pszennymi glinami sandomierskiej i lubelskiej ziemi.

Wymija przedtem skałę Wawelu, którego początek nieznany jest i tajemny jako tej rzeki początek - gniazdo mocy i sławy...”

Z Wisła związana jestem właściwie całe życie. Mieszkając od urodzenia w Warszawie bardzo często chodzę nadwiślańskimi brzegami i nabrzeżami, przejeżdżam lub przechodzę mosty łączące dwa brzegi Królowej.

Chodzę też czasami nad Wisłą w Krakowie, Płocku, Sandomierzu czy Toruniu.

Ale najczęściej chodzę wzdłuż Wisły w Miasteczku czyli w Kazimierzu Dolnym. 

To o „tamtejszej Wiśle”, a właściwie o Małopolskim Przełomie Wisły tak pisała mieszkająca w Miasteczku Maria Kuncewiczowa:

„Przypomina Loarę i Ren, przypomina jeziora, a jednak nie przestaje być Wisłą, rzeką jedyną na świecie, pełną niespodzianek, grozy i słodyczy, rzeką która na pewno nie znudzi cudzoziemca, a Polaka raduje serdeczną wymową”.

I jeszcze urywek z informatora warszawskiego:

„Takiej rzeki nie znajdziesz w innych europejskich miastach. Nad jej brzegiem spotykają się natura, rozrywka, kultura, kulinaria i niesamowita architektura. Prawie nad samą Wisłą znajduje się Centrum Nauki Kopernik, ogrody Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Sztuki Współczesnej. Nic dziwnego, że Wisła doczekała się miana 19 dzielnicy Warszawy.”

Dodam jeszcze tylko że Wisła na całym swym odcinku jest chronionym domem wielu ptaków, zwierząt i unikalnych roślin.

W Wiśle mogłabym pisać bardzo długo. Szczególnie o nadwiślańskich zachodach słońca w Miasteczku….

-----------------------------------------------------------------

Jeśli podoba się Wam ten tekst o Królowej Polskich Rzek – to przyjmijcie go proszę ode mnie w prezencie gwiazdkowym. Troszkę spóźnionym, ale takim od serca...