Ogród babci Marysi - z cyklu "Babcie ma się dwie"

"Ogród babci Marysi był dużo mniejszy od ogrodu babci Broni. Dużo mniejszy był też dom w nim stojący. Była to drewniana chatka bez najmniejszych wygód. Przed nią stała bardzo stara studnia z żurawiem, nieopodal postawiono malutką budkę z wyciętym serduszkiem.

Ogród był otoczony starym drewnianym płotem, który miał dwie furtki - malutką od strony pola, na którym rosło zboże i większą od drogi. Wzdłuż ogrodzenia rosły drzewa owocowe - jabłonie, śliwy, gruszki, wiśnie. A pod nimi kłębiło się trochę polnych kwiatów. I to właściwie było wszystko.

Aha, pod oknem rosła bardzo stara czereśnia. Pamietam, że owoce z niej można było zrywać stojąc w oknie domeczku.

Właściwie to cały ogród zajmowało tzw. "skaranie boskie". Tak na nie mówiła babcia Marysia. A były to stojace lub leżące okorowane pnie drzew. Część z nich nie była już pniami, tylko przedstawiała różne postacie - świętych, królów, diabłów, sławnych ludzi, a także zwierzęta. 

A pod ścianą chatki stała połamana szafka z półkami w której znajdowały się różne, od dawna zardzewiałe narzędzia rzeźbiarskie. Pokryty płaskorzezbami był także płot i obydwie furtki a także jeden z filarów chatki.

Babcię Marysię odwiedzałam trzy razy w roku - na początku, w środku i na końcu wakacji.

Za każdym razem zabierała mnie do komory i pokazywała leżący w rogu stołu kamień. I zawsze mówiła, że przyciśnięte było nim kiedyś wieko beczki, w której kisiła się kapusta. Aż kiedys ten kamień zniknął. Ktoś go zabrał i wydłubał w nim, pewnie za pomocą innego, mniejszego i ostrego kamienia, oczy i usta, usiłował uformować nos oraz uszy.

- A ja tego kamienia szukałam i szukałam aż go znalazłam za stodołą .... ale wiesz kto to zrobił, prawda? - pytała mnie malutka babcia Marysia, zadzierajac w górę głowę, aby spojrzeć mi w oczy.... Miał wtedy 14 lat i to była jego pierwsza rzeźba, wiesz...?

Gdy byłam w Rzeszowie kilkanaście lat temu i przechodziłam koło miejsca, gdzie była kiedyś ta chatka i ten ogród ze "skaraniem boskim" podniosłam z trawy spróchniałą sztachetę. Wydawało mi się, że są na niej ślady jakiegoś rzeźbienia. Ale to było tylko złudzenie..."

-----------------------------------------------------------------

Zdjęcie "małej Stokrotki" w ogrodzie babci  Marysi sfotografowałam ze swojej książki pt: "Zwariowałam" w której znajduje się ten tekst.

/A o ogrodzie Babci Broni pisałam 23 stycznie br./