Najszczęśliwsze miejsce w Warszawie - początek

Tekst dedykuję tym wszystkim osobom, które odgadły, że zdjęcia robiłam w Łazienkach Królewskich./poprzedni wpis/

                             Pałac na Wyspie od strony południowej

/Tak zaczyna się moja książka pt: "Moje warszawskie zwariowanie"/

Od urodzenia aż do dwudziestego dziewiątego roku życia mieszkałam tuż koło Łazienek. Tak blisko, że właściwie codziennie w nich bywałam. Najpierw jako małe dziecko, które bawiło się w jednej z dwóch piaskownic w pobliżu pięknej białej rzeźby o nazwie „Jutrzenka”. Uważałam nawet wówczas, że jest to mój własny park. Potem przez wiele lat przechodziłam albo przebiegałam przez nie dwa razy dziennie, chodząc do szkoły podstawowej, a potem do liceum. Nawet teraz, gdy mieszkam na drugim końcu Warszawy, bywam w Łazienkach przynajmniej raz w tygodniu. Wyjątkowo pokochałam to miejsce.

Dopiero parę lat temu dowiedziałam się, że Park Łazienkowski, czyli Łazienki Królewskie, uważany jest za najszczęśliwsze miejsce w Warszawie. Jest to nawiązanie do napisu znajdującego się nad drzwiami wejściowymi do Pałacu na Wyspie. Pałac ten był jak wiadomo letnią rezydencją ostatniego króla Polski. Ten, pochodzący jeszcze z czasów Lubomirskiego, zaszyfrowany łaciński napis: „Haec domus odimt amat fundit commendat et q tat tristas pacem balnea rura probos” został przetłumaczony na: „Ten dom nienawidzi smutku, kocha pokój, ofiarowuje kąpiel, zaleca życie sielskie i życzy sobie gościć ludzi poczciwych”.

O parku Łazienki Królewskie właściwie wszystko wiadomo. Wolałabym więc nie zanudzać Was jego historią. Chciałabym natomiast wymienić kilka ciekawostek z nim związanych. Takich, o których pewnie nie wszyscy wiedzą. Ja w każdym razie o niektórych z nich dowiedziałam się całkiem niedawno. Postaram się wymienić je w kolejności historycznej.

1. W rocznicę elekcji króla Stanisława Augusta, 7 września 1791 roku, nastąpiło uroczyste otwarcie Amfiteatru w Łazienkach. Ten letni teatr obliczony był na wielkie widowiska dla blisko tysiąca widzów. Tego dnia przybyłe na uroczystość tłumy oglądały balet historyczny „Kleopatra”, którego związana z bitwami morskimi fabuła pozwalała wykorzystać położenie nad wodą i wprowadzić do akcji okręty. Zostało to przedstawione na rysunkach Jana Piotra Norblina, upamiętniających to wydarzenie.

2. W 1795 roku król Stanisław August Poniatowski opuścił Łazienki. Wyjechał na ostatni sejm Rzeczypospolitej do Grodna. Następnie, po abdykacji, udał się do Petersburga. Nigdy nie ujrzał ostatecznego efektu prac prowadzonych w Pałacu na Wyspie, chociaż – obdarzony dobrą pamięcią wzrokową – kierował nimi na odległość. Wykonawcą jego woli był Marcello Bacciarelli. Gdy trzy lata później król zmarł, Łazienki stały się własnością jego bratanka księcia, Józefa Poniatowskiego. Ten z kolei przed śmiercią zapisał je swej siostrze Marii Teresie Tyszkiewiczowej.

3. Założony w Starej Pomarańczarni pod koniec XVIII wieku Teatr Stanisławowski jest jedynym w Polsce zachowanym, autentycznym teatrem dworskim. Jego wnętrze zbudowane jest z drewna, co zapewnia znakomitą akustykę. Podziały ścian, belkowanie pokrywają polichromie naśladujące drewno. Jest to także jeden z niewielu dworskich teatrów w Europie.

4. W roku 1817 car Aleksander I, mieniący się również królem „Odrodzonego Królestwa Polskiego”, kupił Łazienki od hrabiny Tyszkiewiczowej. Ostatecznie jednak w Łazienkach nie zamieszkał. Głównym ich mieszkańcem i władcą pozostał jego brat, czyli Wielki Książę Konstanty. W latach 1819-1822 architekt Jakub Kubicki przebudował znajdujący się na terenie Łazienek Belweder na rezydencję księcia.

5. W roku 1848 do zachodniego skrzydła Pałacu na Wyspie dobudowana została cerkiew według projektu Andrzeja Gołońskiego.

6. Lata 80. XVIII wieku przyniosły nowości związane z modą na chinoiserie, panującą w ogrodach całej Europy. Główna aleja Łazienek otrzymała nazwę Drogi Chińskiej, a na jej skrzyżowaniu z Promenadą Królewską postawiono w latach 1779–1780 Most Chiński. Służył on obserwacjom i podziwianiu przyrody.

7. Gdy w latach 1914-1915 Rosjanie opuszczali Warszawę, wywieźli ze sobą większość ruchomego wyposażenia Pałacu na Wyspie, Białego Domku i Pałacu Myślewickiego.

Ciąg dalszy nastąpi...Zapraszam serdecznie...