Gibraltar czyli ..... małpy na głowie - część druga

Skała Gibraltarska ma wysokość 426 m npm. Najsłynniejszymi jej mieszkańcami są magoty, czyli małpki wąskonose. Żyje ich tu około 300. Zwierzęta zostały przywiezione z Maroka w XVIII w. Chociaż wyglądają sympatycznie to potrafią być groźne. Przekonałam się o tym sama, gdy do siedzącego na ziemi magota podeszłam za blisko i usiłowałam mu spojrzeć w oczy. Natychmiast rzucił się w moim kierunku z niesamowitym wrzaskiem.... i gdyby nie interwencja naszego przewodnika, który magota odpędził..... to poległabym w walce z małpą....

Legenda głosi, że Brytyjczycy utracą Gibraltar gdy znikną z niego magoty.

Ale o małpach jeszcze napiszę ...

Jadąc busikiem krętymi i wąziutkimi ścieżkami Skały Gibraltarskiej zastanawialiśmy się kiedy spadniemy... no ale udało się...

Najpierw podjechaliśmy do pomnika upamiętniającego poległego w wypadku samolotu /4 lipca 1943 roku/ generała Władysława Sikorskiego. Śmigło pochodzi z samolotu, którym leciał generał. 

Sfotografowałam jedną z tablic. Są na niej dwa cytaty, a  słowa - według mnie - zawsze aktualne.

A potem były Słupy Herkulesa /Pillars of Hercules/. Jest to monument, który przedstawia mapę wspólczesnego świata, umieszczoną między dwoma kolumnami. Ich historia wiąże się z dziesiątą pracą Herkulesa- uprowadzeniem z najdalszego zachodu wołów trzygłowego Geriona. Gdy heros udał się do Cieśniny Gibraltarskiej ustawił dwa słupy, które dla starożytnych oznaczały koniec bezpiecznego i znanego świata. Za nimi miały czaić się potwory. Jednym ze słupów jest Skała Gibraltarska, drugim Jebel Mursa /851 m npm/ na terenie Maroka. Słupy Herkulesa stanowią element herbu Hiszpanii a także Kadyksu.

Tak wyglądają z obydwu stron:

A potem były magoty. Nie można ich było karmić, ale nasz przewodnik miał widocznie odpowiednie zezwolenie, bo jeszcze przed wjazdem na Skałę kupił cukierki M&M-sy. I jak dojechaliśmy do celu  to zaczął je małpom rozdawać. Część cukierków nam dał i wtedy się zaczęło:

Popatrzcie tylko. Małpy wchodziły wszystkim po kolei na głowy. Tylko mnie żadna nie weszła, bo wyrażnie powiedziałam: "Niech mi żadna na głowę nie wchodzi"!!!! Z tego wniosek, że rozumiały po polsku...😀

I to był właśnie ten moment:

Z innymi osobami z naszej Siódemki małpy się wcale nie liczyły:

Ale spoko i luzik - w końcu małpy to nasi dalecy krewni. więc nie można się ich wypierać...

Mają cechy typowo ludzkie...... na przykład.... kradną turystom plecaki. Dlatego nasz przewodnik powiedzial żebyśmy je zostawili w busiku. I tak też na szczescie zrobiliśmy.

Potrafią też walczyć że sobą. Samiec Alfa co pewien czas robił  łomot wszystkim podwladnym...jedna z małp miała jeszcze na twarzy krwawe ślady walki.

Weszły na dach busika i tam ze sobą walczyły. Zdewastowały naszemu kierowcy antenę i usiłowały dostać się do busiku przez nie domknięte okno. Jak znajdę zdjęcia tych rozrabiających wtedy małp to je Wam kiedyś pokaże...

Koniec nudzenia o Gibraltarze...!!!