Ogród babci Broni - z cyklu "Babcie ma się dwie"

Dom był duży, drewniany ale na wysokiej podmurówce. Wchodziło się najpierw po ośmiu schodkach na ganek, potem z ganku do sieni. 

Po jednej stronie sieni było wejście do dużej kuchni i dalej do spiżarni. Z sieni prowadziły też schody - jedne na strych, drugie w dół do piwnicy.

Przed domem był duży ogród. Zaczynał się zaraz pod ścianą domu a kończył przy drewnianym płocie. Za nim była wydeptana ścieżka którą przechodzili ludzie, często też konie, krowy i psy. Na drewnianym płocie siedzial kot lub stal kogut, a przez dziurę w płocie często uciekaly na ścieżkę kurczątka. Wprawdzie wybieg dla kur, kaczek i gęsi był poza domem, to "drobiowe maleństwa" wyrywały sie same przez dziury w siatce na zwiedzanie ogrodu i okolic.

Ogród dzielił się na część kwiatową, sad i gaik. W sadzie rosły czereśnie, wiśnie, jabłonie, grusze, krzaki porzeczek czarnych czerwonych i bialych i agrestu. Rosły też trzy stare orzechy a na tyczkach pięła się fasola i winorośl. Sad był za domem, A za nim byl mały gaik. I w nim rosły brzozy, lipy i jeden dąb. Pamiętam, że te drzewa były wysokie i potężne, więc byl to raczej rodzaj lasu.

Był też jeden bardzo wysoki święrk, ale stał w części kwiatowej. Tak jakby pilnował żeby babci Broni nikt nie wyrywał kwiatów.

Przy samym domu, pod oknami i między nimi rosły wysokie, białe lilie. Stanowiły one wspaniały kontrast z ciemnymi ścianami domu.  Dopiero po wielu latach dowiedziałam się, że białe pachnące lilie pod oknami to była cecha charakterystyczna ogrodów na Rzeszowszczyźnie.

Ogród kwiatowy był całym zyciem Babci. Na tzw. węgle domu rosło kilka krzaków czarnego bzu. Pamiętam, że babcia zrywała często białe baldachy tego bzu i robiła z nich nalewkę przeciwko przeziębieniu. 

W ogrodzie byly też bzy białe i fioletowe, ale nigdy nie widziałam ich w porze kwitnienia. Były też jaśminy i jarzębina.

Babcia uwielbiała różne zioła lecznicze. Wzorem wielu innych starszych kobiet uprawiała je w ogródku, a potem zbierała miętę, szałwię, lubczyk, piołun, wrotycz, krwawnik.

Ale najbardziej dumna była ze swoich dalii, peonii, floksów i lwich paszczy. Pamiętam, że jak ją kiedyś zapytałam dlaczego lwie paszcze mają taką śmieszna nazwę - urwała jeden kwiatek i nacisnęła go w ten sposób, że mu się ta malutka paszcza otworzyła.

W rogu ogrodu kwiatowego rosły bardzo wysokie malwy. Właściwie to nawet rosly po drugiej stronie płotu, na ścieżce. Uwielbiałam je.

No i jeszcze różne pachnące groszki i powojniki. Często wspinaly się po płocie albo po wbitych specjalnie wysokich kijach. A także astry, które zaczynaly kwitnąć w sierpniu.

W drugim rogu ogrodu kwiatowego rosły też olbrzymie, pełne wilgoci i komarów paprocie.

A na środku ogródka pyszniła się rabatka różana.

Po całym terenie biegał na krzywych łapkach mały kundelek.

Po domu i ogrodzie babci Broni, w którym przez cale dzieciństwo spędzałam dwa miesiące wakacji nie pozostał nawet ślad.

---------------------------------------------------------------

Był to urywek w mojej książki pt: "Zwariowałam".