Lizbona - /część druga/ - cykl "Moja Portugalia" - część czternasta

Zbliżam się do końca wspomnień z podróży mojego życia..

/Moje pamiątki i prezenty z Lizbony - obraz z lizbońskim tramwajem, czarny Tshirt i notesik./

Według pięknej legendy Lizbona powstała dzięki spotkaniu Odyseusza i nimfy Kalipso. Po wyjeździe króla Itaki zrozpaczona nimfa przybrała postać węża, którego sploty zmieniły się w siedem wzniesień....I na tych wzniesieniach powstało miasto.

W Lizbonie zamieszkaliśmy w lofcie, który składał się z części kuchenno-wypoczynkowej, łazienki i trzech małych sypialni. Było to miejsce wyjątkowo sympatyczne, nawet żałowaliśmy że nie możemy w nim pobyć dłużej w ciągu dnia. Ale piękne miasto nas wołało....

Zamieszkaliśmy w dzielnicy ALFAMA, która rozlokowała się na historycznym wzgórzu będącym początkiem Lizbony. To w tej dzielnicy narodziło się słynne portugalskie fado. Jego melancholijnych tonów mogliśmy posłuchać wieczorami, gdy wracaliśmy zmęczeni ale pełni wrażeń z wędrówek po mieście. Praktycznie w każdym zaułku obwieszonym suszącą się bielizną czy na każdym placyku Alfamy ktoś tęsknie śpiewał...

Jeszcze całkiem niedawno Alfama uchodziła za dzielnicę spelun, szemranych interesów i typów spod ciemnej gwiazdy. Ale od pewnego czasu jest oazą artystów, niewielkich lokali gastronomicznych i sklepików z ciekawym rękodziełem i pamiątkami.

Na szczycie Alfamy znajduje się zamek Św.Jerzego. Jest to budowla imponująca, na dodatek wieczorami pięknie oświetlona. 

Wśród murów tej średniowiecznej budowli archeolodzy znaleźli ślady Fenicjan, którzy ponad dwa tysiące lat temu mieli tu swą osadę o nazwie Alis Ubbo czyli Spokojna Przystań. Potem przyszli tu Rzymianie i Arabowie a potem władcy portugalscy, którzy od czasów króla Manuela czyli od I poł.XVI w. mieli tu swe siedziby. Pieniądze z handlu ze Wschodem a później wpływy z Brazylii i innych kolonii umożliwiły budowę nowych rezydencji królewskich - powstały pełne przepychu rezydencje w Belem i w centrum.

Następny dzień czyli 12 lutego spędziliśmy na wedrówce po Alfamie. Nasze dzieci, które juz w tym mieście były kilka lat temu, pokazywały nam panoramę Lizbony z różnych tarasów widokowych. 

Na jednym z takich tarasów piliśmy Vinho Verde, czyli młode, niedojrzałe wino. Butelkuje się je szybko po zbiorach winogron i równie szybko wypija. W świetle zachodzącego słońca wino to ma przepiękny zielonkawy kolor i wspaniały smak.

A obiad zjedliśmy w tramwaju nr 28. Był to lokal o wnętrzu prawie identycznym jak w słynnym lizbońskim tramwaju.

Wieczorem poszliśmy do dzielnicy Baixa czyli do Centrum. Tam podziwialiśmy przepiękne place ze wspaniałymi pałacami i pomnikami i dworzec Rossio. Ale największe wrażenie zrobiła na mnie umieszczona w wąskiej uliczce winda Św. Justyny. Łączy ona  Baixa z wyżej położoną dzielnicą Chiado. Jest to podobno najdroższa winda na świecie, więc woleliśmy wejść po schodach. Po drodze podziwialiśmy konstrukcję windy, która należy do najstarszych na świecie.

Tak wygląda ta winda i widoki z jej górnej części.

Do naszego loftu w Alfamie wracaliśmy późnym wieczorem słynnym lizbońskim żółtym tramwajem nr 28. Linia ta została zainaugurowana  w roku 1914 a jej długość to 7 km. Ten tramwaj to ikona Lizbony. Tramwaj przejeżdżał bardzo szybko w dół albo wspinal się  w górę wąskimi uliczkami Alfamy, tak wąskimi że co chwilę wydawało się nam że wjedziemy w róg budynku albo po prostu zakleszczymy się w wąziutkiej uliczce. W czasie jazdy można było dotknąć ręką budynków obok których  przejeżdżaliśmy. To była naprawdę niesamowita jazda...

Następnego dnia /13 lutego/ trzeba było wstać bardzo wcześnie. Był to dzień powrotu do Polski.

Będzie jeszcze jedna część...

/wszystkie zdjęcia można powiększyć/