Uwaga: Od ponad dwóch tygodni cykl "Moja Portugalia" stał się moją odskocznią i ratunkiem. Nie jest niestety lekarstwem bo nie ma lekarstwa na wojnę...
----------------------------------------------------------------------------------
XVI-wieczny poeta epicki Luis Vaz de Camoes tak pisał: "Portugalia leży na zachodnim krańcu kontynentu europejskiego "tam gdzie ziemia się kończy a morze zaczyna".
Natomiast Ireneusz Kania - wybitny polski tłumacz z kilkunastu języków /m.inn z języka portugalskiego/ powiedział że "Portugalia to taki balkon Europy, odwrócona do niej tyłem i zapatrzona w ocean".
Obydwa określenia Portugalii są bardzo trafne, ale żeby się o tym przekonać trzeba to zobaczyć na własne oczy.
Zanim dojechaliśmy do Lizbony .... zawędrowaliśmy nad Atlantyk do krainy Algarve....
Najpierw było Sagres - niewielkie miasteczko, które do historii przeszło jako miejsce w którym Henryk Żeglarz założył szkołę kartografów. Po szkole nie pozostał żaden ślad ale historyk Pereira de Silva napisał że "szkołą w Sagres były deski pokładów karaweli". A na jej miejscu - na kilometrowej długości płaskim ja stół cyplu stoi XVIII-wieczna forteca.
Potem był Przylądek św.Wincentego czyli Cabo Sao Vincente.
Jest to osnute legendami urwisko skalne albo rzeźbiony balkon zawieszony wysoko nad Atlantykiem. Przez wieki był Przylądkiem Świętym i siedzibą bogów Celtów i Iberów. U Rzymian wywoływał strach i zwali go Finis Terrae czyli "Końcem Świata".
Obok bardzo starego kościoła zwanego "Kruczym" bo kruki miały tu w VII wieku przenieść ciało św. Wincentego ... stoi piękna latarnia morska z 1846 roku, której światło jest widoczne z 32 mil...
Pięknie się stąd kontempluje ogrom oceanu...
--------------------------------------------------------------------------------------
A potem pojechaliśmy na KONIEC Europy, czyli na najdalej wysunięty na zachód punkt kontynentalnej Europy - czyli CABO DA ROCA.
Jest to skalisty przylądek wiszący 150 m nad poziomem wody.
Pozbawiony jest wyższej roślinności, rośnie na nim tylko pochodzący z Afryki żółto-fioletowy sukulent.
Czekam więc Stokrotko na dalszy ciąg opowieści. Pozdrawiam z mroźnych okolic grodu Kraka - jest -7 , ale ma być cieplej. Przede mną aktywny weekend, zakupy, cmentarz. A co do zdjęć - prześliczne. Oderwałem się faktycznie od smutków na moment. I od tej Ukrainy. Miej dobry weekend, mój będzie trochę zalatany. Ps. Co do mojego bloga "Wielkie Oczekiwanie" - ale nie "Cmentarne Nowele" - mam w planach w kwietniu wydać jako całość własnym sumptem najlepsze, "kawałki". W tym wiersze "Danieli". Ale to tak na marginesie ;-) .
OdpowiedzUsuńSerdecznie dziękuję Jardianie :-)
UsuńNajpierw Algarve a potem Lizbona? Pewnie wracaliście do Polski z Lizbony właśnie. Plaże w Algarve sa bardzo malownicze, niezwykłe.
OdpowiedzUsuńBa jednym ze zdjęć doliczyłam się 6 osób czyli cała prawie rodzina a Ty robiłaś zdjęcie...fajnie tak podróżować rodzinnie.
Wygląda na to, że wyjeżdżam na dwa miesiące, co najmniej, do tego cudownego kraju.
Oczywiście że wracaliśmy z Lizbony.
UsuńGrażynko - już Ci zazdroszczę tego wyjazdu.
:-)
Dziękuję za relację z zachodniego krańca Europy.
OdpowiedzUsuńDla mnie szczególną wartość ma wspomnienie św Wincentego (z Saragossy), patrona Lizbony. Istotne dlatego, ze jestem związany z zupełnie innym św. Wincentem, de Paulo. czyli z Francji, który jest patronem towarzystwa charytatywnego.
Teraz wiem, że miał poprzednika.
Pozdrawiam.
Najserdeczniej Ci dziękuję za obecność na moim blogu.
UsuńPozdrawiam również.
Piękna relacja. Malownicze krajobrazy! :)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję :-)
UsuńTrzeba tez dodac ze byly wielkie fale. Przy mniejszych bysmy pewnie troche bardziej sie wykapali:)
OdpowiedzUsuńTo prawda ... i trochę się baliście żeby Was fale nie porwały :-))
UsuńPiękne widoki.
OdpowiedzUsuńBardzo chciałam pojechać do Portugalii, ale niestety nie udało się. Wrócę w takim razie do poprzednich części Twojego cyklu i będę miała namiastkę podróży :)
Witam Cię Magnolio po długiej nieobecności na moim blogu i serdecznie zapraszam do czytania cyklu o Portugalii.:-)
UsuńPodzielam Twój zachwyt, bo od kiedy zobaczyłam klify na Krecie, to już żadne atrakcje nie przebija chyba tego widoku...oczywiście w Portugalii to jeszcze bardziej spektakularne!
OdpowiedzUsuńJa zapraszam do zabawy blogowej.
W Portugalii klify są wyjątkowo urodziwe :-)
UsuńAle tam pięknie!!!
OdpowiedzUsuńKasia
Kasiu - nawet piękniej niż na zdjęciach :-))
UsuńPotrzebujemy odskoczni definitywnie….świat bowiem jest piękny i tylko ludzie nam go obrzydzają…szczególnie politycy maja ten dar.
OdpowiedzUsuńMasz rację Marku :-)
UsuńNie tylko piekne ale i grozne. Sama przyroda czaruje, szkoda, ze ludzie sami tworza pieklo na ziemi.Malgosia
OdpowiedzUsuńWitaj Małgosiu Najmilsza :-)
UsuńNiesamowite te skały na końcowych zdjęciach. Zupełnie jak Apostoły w Australii.
OdpowiedzUsuńDomyślam się że byłaś w Australii...
UsuńPrzecudna przyroda. Grozę łagodzi roślinnością i pięknem widoków. Jestem zachwycona!
OdpowiedzUsuńWłaśnie to samo chciałam napisać, że roślinność łagodzi grozę :)
UsuńJa czułabym się lepiej w tym krajobrazie oswojonym przez zieleń.
Wiedziałam Joasiu że Ci się spodoba :-)
UsuńMario - na klifach jest trochę mniej zieloności :-)
UsuńOderwałaś mnie od smutnych myśli i zabrałaś w podróż po miejscach, które dobrze znam. Cabo da Roca odwiedziłam podczas pierwszej portugalskiej podróży a piękne Algarve podczas drugiej. Sagres znam tylko z marki piwa 😊
OdpowiedzUsuńCieszę się w takim razie, że Ci uruchomiłam wspomnienia :-)
Usuń"Balkon Europy" - określenie pobudzające wyobraźnię. Wspaniała odskocznia, cudowne zdjęcia. Uściski 🌼🌼🌼
OdpowiedzUsuńCieszę się Anko, że Ci się podoba ten Balkon :-))
Usuń🌞🌼🌞
UsuńI że do mnie zaglądasz...:-)
UsuńJak to dobrze Stokrotko że nam pokazujesz piękno świata...
OdpowiedzUsuńEla
o świat jest piękny tylko ludzie brzydcy...
UsuńChciałabym kiedyś wybrać się do Portugalii :)
OdpowiedzUsuńA wiesz że marzenia się spełniają...???
UsuńA my znowu w Miasteczku i patrzymy na Wisłę z Trzykrzyskiej :-))
OdpowiedzUsuńMarek z dziewczynami
A ja pękam z zazdrości !!!
Usuń-- dla mnie, to troszeńkę szersza lektura, nadrabiam zaległości z całego tygodnia... dobrze tak posiedzieć przy porannej kawie, poczytać, pomarzyć, oderwać się od coraz bardziej przytłaczającej codzienności...
OdpowiedzUsuń:)
Czytaj sobie Alinko, czytaj i oglądaj jeśli Ci to sprawia przyjemność.
UsuńNajpiękniej Cię pozdrawiam :-)
Witaj przedwiosennie Stokrotko
OdpowiedzUsuńZaczynam powoli marzyć o Portugalii. Jeszcze chwilka jak dojrzeję i...:)))
Pozdrawiam oczekiwaniem na Panią Wiosnę i nie tylko....
Marzenia zawsze są piękne Ismeno :'ć
UsuńDobrze, że umieściłaś tyle zdjęć pięknego końca Portugalii. Oderwanie od ponurych wydarzeń było nieco dłuższe:)))
OdpowiedzUsuńBo ciężkie mamy czasu Urszulko... :-)
UsuńStokrotko czytam wszystkie Twoje wspaniałe relacje, jestem zachwycona i oczarowana! 💝
OdpowiedzUsuń..zdjęcia są bajecznie cudne! ..dziękuję najpiękniej, że dzielisz się tym niesamowitym pięknem z nami :)
- ogrom serdeczności przesyłam, życzę zdrówka i dobrych chwil! ♥
Tak mi miło AnSo że do mnie zaglądasz :-)
UsuńDużo zdrowia i spokoju Ci życzę!!!
Zachwyciłam się Portugalią, to jakby inny świat . Oglądałam zresztą, jak Ci wspomniałam, zdjęcia i filmy.
OdpowiedzUsuńAnula
Dziękuję Ci Anusiu :-)
Usuń