Nie-bajka o Miasteczku

Pisać o nim nie jest łatwo. Bo jakich użyć słów, aby opisać najpiękniejszą bajkę, marzenie, czary, kolory, które je tworzą?

Pisali o nim wspaniali pisarze, malowali je wybitni malarze, fotografowali mistrzowie obiektywu.  Bywali tu prawie wszyscy, a żyją tu ludzie tacy jak wszędzie, choć niektórzy są niezwykli.

Wybitny nestor malarzy krajobrazu, Jerzy Gnatowski twierdził, że urok Miasteczka rozciąga się jeszcze wiele kilometrów za nim.

Miasteczko uwiodło mnie i zauroczyło po raz pierwszy gdy miałam 18 lat. Ze swoją pierwszą wielką miłością przemierzałam wtedy kilometry wąwozów i wsłuchiwałam się w śpiew ptaków. Nocami wyglądaliśmy "wilczych ślepi" jak nazywaliśmy błyszczące świetliki. 

Wtedy słynna piekarnia Sarzyńskich jeszcze nie istniała. Po bułeczki chodziliśmy do małego białego domku - piekarni na ul. Nadrzecznej, tej w której potem kręcono zdjęcia do filmu "Dwa księżyce". 

Nie było też wału nad Wisłą ani słynnej promenady, zawsze pełnej turystów.  Na wysuniętych w Wisłę cypelkach stali rybacy z wędkami. Pewnego razu poślizgnęłam się i wpadłam do Wisły po szyję.  Rybacy musieli porzucić swe wędki aby mnie ratować.

Ruiny zamku nie były jeszcze całkiem zabezpieczone, a na ulicy Senatorskiej niektóre kamienice stały w ruinie. Nie było też jeszcze muzeum koło Domu Architekta.

Z Kwaskowej Góry szło się ulicą Czerniawy do Źródełka Miłości.  Po drodze mijało się las pełen zniszczonych i rozbitych nagrobków z dawnego kirkutu.

Na rynku zapraszała tylko kawiarnia Rynkowa i bar mleczny. 

Góra Trzykrzyska porośnięta kolczastym berberysem była trudno dostępna, ale biegaliśmy po niej wzdłuż i wszerz.

W czasie następnego pobytu w Miasteczku mieszkałam w Górach przy Norowym Dole. Dom stał w zaczarowanym ogrodzie. Mój 3-letni pierwszy i jedyny wtedy synek przemierzal ze mną dzielnie szlaki, drogi i wąwozy. Odkryliśmy wtedy wiele tajemniczych miejsc i posesji. m.inn. ruiny willi Szukalskiego  na Abrychtówce i słynny wąwóz Korzeniowy Dół. 

Trzecie, czwarte,.... dziesiąte spotkanie w Miasteczkiem. Razem z synkami spędzaliśmy tu po kilka dni lub tygodni co roku, albo przyjeżdżaliśmy tylko na jeden dzień. 

Kasztel po prof. Tadeuszu Pruszkowskim, założycielu Bractwa Św.Łukasza i słynnych plenerów malarskich stał pusty i straszył pozamykanymi na cztery spusty oknami i drzwiami. Nasi synkowie uważali go za zaczarowany zamek. 

Któregoś dnia zaczęliśmy wędrować szlakiem przez Wąwóz Małachowskiego, dalej szliśmy grzbietem wzniesienia mijając na pół dzikie sady. Dzieci szły pierwsze i zostawiały nam w różnych miejscach znaki i listy, abyśmy mogli za nimi trafić. Potem zeszliśmy w dół do ulicy Słonecznej, którą w prawo idzie się do Albrychtówki i Mięćmierza. Powtarzaliśmy tę trasę zawsze, gdy byliśmy w Miasteczku.

Z górki albrychtowskiej rozciąga się bajkowy widok na stary wiatrak. Krowią Wyspę, Wisłę i Janowiec.

Którejś niedzieli na Rynku zobaczyliśmy na koniu Daniela Olbrychskiego  z kieliszkiem wina w jednej ręce i butelką w drugiej. Pozował do zdjęć zaskoczonym turystom. 

Franciszek Starowieyski z małżonką rozmawiali przy sztalugach z malarzami wystawiającymi swoje obrazy. 

Przy studni na rynku jedne dzieci chlapały się wodą, inne biegały z piszczałkami i goniły gołębie. Cyganki wróżyły kolejnym samotnym i zakochanym. W podcieniach Kamienicy Gdańskiej malarz  tworzył portret młodszego, 12-letniego wtedy naszego synka.

Widok z zamku w Janowcu na Miasteczko i przełom Wisły dodawal skrzydeł nie tylko ramionom ale i nogom. Najwięksi twardziele milkli i patrzyli oczarowani. 

Wiele lat temu, gdy nie było jeszcze wału nad Wisłą w Miasteczku woda wdarła się do spichlerza Kobiałki, w którym było wtedy schronisko PTTK.  Kierownik schroniska opowiadał, że otworzył wtedy rano główne drzwi i chcąc nie chcąc wpuścił do starych murów Wisłę. 

W Domu pod Wiewiórką - muzeum Marii i Jerzego Kuncewiczów witała nas kiedyś w drzwiach znana aktorka i zapraszała na spektakl poświęcony Pani Marii. 

A w sobotni wieczór w pięknym kościele farnym jak zawsze odbywał się koncert organowy.

--------------------------------------------------------------------

Czy interesuje Was dalszy ciąg tej nie-bajki???