Z
tomiku pt: „Wiersze z pierwszego tłoczenia”, który parę dni
temu dostałam w prezencie od Ewy Radomskiej /tak, tak to ta Ewa z
Bajkowa/ pozwalam sobie za zgodą autorki przepisać dwa wiersze:
Przeczytajcie
proszę uważnie:
„Wołanie
o miłość”
„Między
dzieciństwem
A
starością
Wołamy
o miłość
Wołamy
to wzrokiem spłoszonym
Jak
onieśmielona
Pierwszą
randką dziewczyna
To
patrząc z siłą błagającego
O
litość skazańca
Wołamy
mową cichą
Jak
szemrzący strumyk
I
krzykiem pełnym
Tłumionej
rozpaczy
Wołamy
śmiechem zalotnym
Jak
pierwsze promienie słońca
Lub
wyzywającym
Jak
uliczna dziewczyna
Wołamy
duszą, ciałem
Wszystkimi
zmysłami
A
kiedy w zamian
Dostajemy
pustkę
Jak
zraniony ptak
Wtulamy
głowę
W
skrzydło ramion
By
po czasie znów karmić
Nadzieję
Jak
bezdomnego kota…”
„A
to moja fotografia”
Ta
fotografia ma ponad pięćdziesiąt lat
Ja
na niej może pięć
Trzymam
ojca za rękę
On
jest po bitwie pod Monte Casino
Ja
przed bitwą o życie
On
lekko się uśmiecha
Jakby
z ulgą, że już po wszystkim
Ja
patrzę czujnie
Węsząc
niebezpieczeństwa dorosłości
Za
nami z tyłu kościół Św. Piotra i Pawła
W
Legnicy nowej ojczyźnie rodziców
Ojciec
umarł na delirium tremens
Ja
odnajduję się tylko w samotności
Pan
Bóg nie pomógł nam
A
może to my nie pomogliśmy Jemu?”
--------------------------------------------------------------------
Po takich strofach to można jedynie zamilknąć w zadumie.
Zgadzacie się ze mną?
--------------------------------------------------------------------
Po takich strofach to można jedynie zamilknąć w zadumie.
Zgadzacie się ze mną?
Tytuł tomiku bardzo dowcipny, ale i wiele mówiący.
OdpowiedzUsuńWiersze dobrałaś trafnie, ten drugi zwłaszcza, to życie lub nawet dwa w pigułce. Kłaniam sie nisko:-)
Asiu - wszystkie wiersze z tym tomiku są bardzo dobre.... i wcale nie "z pierwszego tłoczenia"
UsuńRzeczywiście milczenie i zaduma są tu bardzo na miejscu.
OdpowiedzUsuńSłowa uznania dla Pani Ewy
Marek z dziewczynami
Dziękuję w imieniu Pani Ewy.
Usuń:-)
Niezwykle piękne, skłaniające do refleksji....
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Jagódko :)
Cieszę się że tak uważasz.
Usuń:-)
Jaguniu,
OdpowiedzUsuńbardzo Ci dziękuję za moje wiersze na Twoim blogu. Co mogę dodać - nasi
rodzice zostali naznaczeni wojną, napisałam kiedyś o moim Ojcu, że
przeżył wojnę, ale nie przeżył pokoju. Zmarł w kwietniu 1967 roku w
wieku 59 lat. Andersowcy nie mieli łatwego życia, był inteligentny,
mądry , studiował prawo we Lwowie przed wojną, był na stanowisku, znał
doskonale dwa języki, ale system jaki po wojnie zapanował nie nadawał
się dla inteligencji...A co do miłości - jest esencją życia, wszyscy tak
bardzo chcemy kochać i być kochani...Przy okazji dziękuję Ci za Twoją
ogromnie wzruszającą książkę "Zwariowałam". Jest w niej i humor i
nostalgia za minionymi miejscami i czasami i ciekawe podróże jakie
odbyłaś i "numery" z wnuczkami - super! Piszesz tak, że nie można się
oderwać i chce się więcej i więcej...Zapisuję się zatem na następne!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Ewa z Bajkowa
Wszystko rozumiem Ewo.
UsuńA jak nie rozumiem to domyślam się. Naprawdę.
Bardzo, bardzo Ci dziękuję za to że JESTEŚ...
... życie w strofach ... pięknie ...
OdpowiedzUsuńTo prawda.
UsuńDziękuję Jędrusiu.
Piękno i głębię Duszy widac w kazdym slowie. To wiersze, ktore już zostana we mnie.
OdpowiedzUsuńI we mnie pozostaną na zawsze Joasiu.
UsuńDziękuję Ci.
Wiersz o miłości wzruszył mnie do łez...
OdpowiedzUsuńTeraz, gdy jestem stara i całkiem sama na obczyźnie, takie słowa zapadają głęboko...
Ale pewno mam dziś gorszy dzień...
Dagmaro - jutro albo jeszcze dziś wyjdzie słońce zza chmur.
UsuńJestem tego pewna.
Przytulam Cię serdecznie
W tych dwóch wierszach zawarta jest przejmująca prawda o życiu, które niestety nie jest łatwe. Jednak to nasze życie pomimo że niełatwe, a nieraz bardzo trudne, może być piękne, to od nas zależy, czy właśnie takie będzie :)
OdpowiedzUsuńMario - bardzo Ci dziękuję.
UsuńWydaje mi się że jednak często nie od nas zależy jakie jest nasze zycie.
Serdeczności.
Stokrotko zgadzam się, że życie to loteria i nie wiadomo jaki przypadnie nam los, ale mnie chodziło mi o to , że to czy w trudnym życiu znajdziemy piękno to jednak zależy od nas :) Popatrz ilu bogaczy, którzy wydawałoby się mają wszystko, jest nieszczęśliwych, a po drugiej stronie są biedni, chorzy i niektórzy z nich pomimo to potrafią znaleźć radość w życiu.
UsuńAleż oczywiście że masz rację Mario.
UsuńCakowicie się z Tobą zgadzam.
wiersze i styl który do mnie przemawia
OdpowiedzUsuń"Trzymam ojca za rękę
On jest po bitwie pod Monte Casino
Ja przed bitwą o życie" - wzruszające... dziękuję
Dziękujesz Pani Ewie Radomskiej...
Usuń:-)
Nie umiem tego skomentować. Pomilczę i podumam zatem.
OdpowiedzUsuńBo to jest najwłaściwsza reakcja po przeczytaniu takich wierszy.
UsuńSzczególnie ten drugi wiersz mnie wzruszył. :) .
OdpowiedzUsuńA mnie i pierwszy i drugi wzruszył Tereso.
Usuń:-)
Pani Stokrotko a ja się popłakałam przy tym pierwszym wierszu.
OdpowiedzUsuńProszę pozdrowić ode mnie Panią Poetkę.
Kasia
Wcale Ci się nie dziwię Kasiu.
UsuńPani Ewa z pewnością czyta komentarze.
:-)
Wiersze z pierwszego tłoczenia- alegoria naturalności i prostoty. I obydwa bardzo smutne, choć piękne. Bo życie mało wesołe jest, niestety.
OdpowiedzUsuńBuziam;)
Cieszę się Aniu że i Tobie się te wiersze podobają.
Usuń:-)
Tak się nostalgicznie mi zrobiło!
OdpowiedzUsuńWcale Ci się sie dziwię.
Usuń:)
Tak jak Marek jednak pomilcze i pomysle o zyciu,potrzebie milosci,ludzkim losie...Uklony dla autorki i pozdrowienia dla wrazliwej posredniczki Malgosia.
OdpowiedzUsuńMałgosiu - przyznasz przecież że nie można przejść koło takich wierszy obojętnie.
UsuńSerdeczności Kochanie.
Witaj, Stokrotko.
OdpowiedzUsuńPodoba mi się "Fotografia". Jakoś tak "czarno-biała", nie tylko ze względu na czas powstania, ale też przez kontrastowe zestawienia:)
Pozdrawiam:)
To prawda.
UsuńBardzo Ci dziękuję Leno.
- to dziwne uczucie, gdy oglądając stare zdjęcia, po policzku spływa łza, a jednocześnie pojawia się uśmiech na twarzy... (taka mała refleksja o przemijaniu)... bo tylko fotografie nie liczą się z czasem....
OdpowiedzUsuń-- piękne wiersze, nie mi oceniać, bo tylko poeta wie, jakie słowa uwolnić, by nie stać się więźniem własnych myśli...
- pozdrawiam WAS DZIEWCZYNY... :)
I Ty jestes Poetką przecież. Więc dziękuję Ci szczegolnie serdecznie.
Usuń:-)
Aż się zadumałam.
OdpowiedzUsuńŚciskam gorąco
Widzę że bardzo mlodym osobom też się te wiersze podobają.
Usuń:-)
Pięknie, wzruszająco, refleksyjnie...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Stokrotko:-)
Wlasnie tak Amasjo.
UsuńDziękuję serdecznie.
Wzruszenia i piękna nie będę komentować.. Bo własnie się wzruszyłam nad piękną poezją DZIEKUJĘ♥
OdpowiedzUsuńDanusiu - te podziękowania to dla Ewy Radomskiej...
UsuńPozdrawiam obie Panie. Szkoda, że nie dałaś bliższych namiarów na "Ewę z Bajkowa"(jeżeli ma swoje miejsce w sieci).
OdpowiedzUsuńPani Ewa nie prowadzi bloga ale pisze na różnych portalach literackich. Dziala też w Towarzystwie Przyjaciol Warszawy.
UsuńMozna ją odnaleźć w wyszukiwarce.
Jaguniu, czytałam przed chwilą. Bardzo dziękuję za słowa pełne zadumy i
OdpowiedzUsuńciepła. Ale ponieważ idzie wiosna niech będzie radosna! Serdeczności
Ewa z Bajkowa
Nawzajem Ewo.
Usuń:-)
bardzo wruszające wiersze.
OdpowiedzUsuńSerdeczne pozdrowienia znad sztalug malarskich przstła Krysia.
zapraszam do
http://krystynaczarnecka.pl/
Dziękuję Krystyno.
Usuń:-)
Nie jestem znawcą, ale ... to bardzo dobre jest ...
OdpowiedzUsuńNo pewnie, że to bardzo dobre jest...
Usuń:-))
Zazdroszczę poetom, że potrafią tak pięknie przelać na papier myśli, marzenia, zwątpienia, rozliczenia. W takim wydaniu wszystko wydaje się prostsze. Życie także...
OdpowiedzUsuńA ja ich podziwiam i też troche zazdroszcze.
UsuńDziękuję Iwonko.
1.wołam o miłość w dzieciństwie i starości. Gdy się jest pięknym i młodym, przychodzi sama, nawet nieproszona:))
OdpowiedzUsuń2." On lekko się uśmiecha
Jakby z ulgą, że już po wszystkim" - chyba nie było po wszystkim.
Przepraszam, ale takie refleksje po pierwszym czytaniu. Niemniej podziwiam i gratuluję.
Najpiekniej Ci dziękuję za ten komentarz Czesiu.
Usuń:-)
Stokrotko - przed dwa dni czytałam te wiersze.
OdpowiedzUsuńPiękne są.
Pozdrawiam serdecznie.
Ela
Wiem, Elu wiem...
UsuńByć może najbardziej tajemniczą i skomplikowaną"osobliwością"
OdpowiedzUsuńwe Wszechświecie jest miłość.
"Ci,którzy mają stu bliskich,mają sto cierpień.
Ci,którzy mają dziewięćdziesięciu bliskich,mają dziewięćdziesiąt cierpień...Ci,którzy mają jednego kochanego,mają jedno cierpienie.
Ci,którzy nie mają drogich,nie cierpią.Są wolni od smutku,
wolni od rozpaczy."/Wisakha Sutice/
https://www.youtube.com/watch?v=W3KmT3vTaec
***
To prawda... ale ci ostatni są bardzo samotni...
Usuń