poniedziałek, 18 marca 2019

Tak pisze Poetka...


Z tomiku pt: „Wiersze z pierwszego tłoczenia”, który parę dni temu dostałam w prezencie od Ewy Radomskiej /tak, tak to ta Ewa z Bajkowa/ pozwalam sobie za zgodą autorki przepisać dwa wiersze:

Przeczytajcie proszę uważnie:

Wołanie o miłość”

Między dzieciństwem
A starością
Wołamy o miłość
Wołamy to wzrokiem spłoszonym
Jak onieśmielona
Pierwszą randką dziewczyna
To patrząc z siłą błagającego
O litość skazańca
Wołamy mową cichą
Jak szemrzący strumyk
I krzykiem pełnym
Tłumionej rozpaczy
Wołamy śmiechem zalotnym
Jak pierwsze promienie słońca
Lub wyzywającym
Jak uliczna dziewczyna
Wołamy duszą, ciałem
Wszystkimi zmysłami
A kiedy w zamian
Dostajemy pustkę
Jak zraniony ptak
Wtulamy głowę
W skrzydło ramion
By po czasie znów karmić
Nadzieję
Jak bezdomnego kota…”


A to moja fotografia”

Ta fotografia ma ponad pięćdziesiąt lat
Ja na niej może pięć
Trzymam ojca za rękę
On jest po bitwie pod Monte Casino
Ja przed bitwą o życie

On lekko się uśmiecha
Jakby z ulgą, że już po wszystkim
Ja patrzę czujnie
Węsząc niebezpieczeństwa dorosłości

Za nami z tyłu kościół Św. Piotra i Pawła
W Legnicy nowej ojczyźnie rodziców
Ojciec umarł na delirium tremens
Ja odnajduję się tylko w samotności

Pan Bóg nie pomógł nam
A może to my nie pomogliśmy Jemu?”
--------------------------------------------------------------------


Po takich strofach to można jedynie zamilknąć w zadumie.
Zgadzacie się ze mną?


/Wiersze Ewy Radomskiej zostały przełożone na język serbsko-chorwacki/

58 komentarzy:

  1. Tytuł tomiku bardzo dowcipny, ale i wiele mówiący.
    Wiersze dobrałaś trafnie, ten drugi zwłaszcza, to życie lub nawet dwa w pigułce. Kłaniam sie nisko:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Asiu - wszystkie wiersze z tym tomiku są bardzo dobre.... i wcale nie "z pierwszego tłoczenia"

      Usuń
  2. Rzeczywiście milczenie i zaduma są tu bardzo na miejscu.

    Słowa uznania dla Pani Ewy

    Marek z dziewczynami

    OdpowiedzUsuń
  3. Niezwykle piękne, skłaniające do refleksji....
    Pozdrawiam Jagódko :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jaguniu,

    bardzo Ci dziękuję za moje wiersze na Twoim blogu. Co mogę dodać - nasi
    rodzice zostali naznaczeni wojną, napisałam kiedyś o moim Ojcu, że
    przeżył wojnę, ale nie przeżył pokoju. Zmarł w kwietniu 1967 roku w
    wieku 59 lat. Andersowcy nie mieli łatwego życia, był inteligentny,
    mądry , studiował prawo we Lwowie przed wojną, był na stanowisku, znał
    doskonale dwa języki, ale system jaki po wojnie zapanował nie nadawał
    się dla inteligencji...A co do miłości - jest esencją życia, wszyscy tak
    bardzo chcemy kochać i być kochani...Przy okazji dziękuję Ci za Twoją
    ogromnie wzruszającą książkę "Zwariowałam". Jest w niej i humor i
    nostalgia za minionymi miejscami i czasami i ciekawe podróże jakie
    odbyłaś i "numery" z wnuczkami - super! Piszesz tak, że nie można się
    oderwać i chce się więcej i więcej...Zapisuję się zatem na następne!

    Serdecznie Cię pozdrawiam

    Ewa z Bajkowa

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wszystko rozumiem Ewo.
      A jak nie rozumiem to domyślam się. Naprawdę.
      Bardzo, bardzo Ci dziękuję za to że JESTEŚ...

      Usuń
  5. ... życie w strofach ... pięknie ...

    OdpowiedzUsuń
  6. Piękno i głębię Duszy widac w kazdym slowie. To wiersze, ktore już zostana we mnie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I we mnie pozostaną na zawsze Joasiu.
      Dziękuję Ci.

      Usuń
  7. Wiersz o miłości wzruszył mnie do łez...
    Teraz, gdy jestem stara i całkiem sama na obczyźnie, takie słowa zapadają głęboko...
    Ale pewno mam dziś gorszy dzień...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dagmaro - jutro albo jeszcze dziś wyjdzie słońce zza chmur.
      Jestem tego pewna.
      Przytulam Cię serdecznie

      Usuń
  8. W tych dwóch wierszach zawarta jest przejmująca prawda o życiu, które niestety nie jest łatwe. Jednak to nasze życie pomimo że niełatwe, a nieraz bardzo trudne, może być piękne, to od nas zależy, czy właśnie takie będzie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mario - bardzo Ci dziękuję.
      Wydaje mi się że jednak często nie od nas zależy jakie jest nasze zycie.
      Serdeczności.

      Usuń
    2. Stokrotko zgadzam się, że życie to loteria i nie wiadomo jaki przypadnie nam los, ale mnie chodziło mi o to , że to czy w trudnym życiu znajdziemy piękno to jednak zależy od nas :) Popatrz ilu bogaczy, którzy wydawałoby się mają wszystko, jest nieszczęśliwych, a po drugiej stronie są biedni, chorzy i niektórzy z nich pomimo to potrafią znaleźć radość w życiu.

      Usuń
    3. Ależ oczywiście że masz rację Mario.
      Cakowicie się z Tobą zgadzam.

      Usuń
  9. wiersze i styl który do mnie przemawia
    "Trzymam ojca za rękę
    On jest po bitwie pod Monte Casino
    Ja przed bitwą o życie" - wzruszające... dziękuję

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie umiem tego skomentować. Pomilczę i podumam zatem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bo to jest najwłaściwsza reakcja po przeczytaniu takich wierszy.

      Usuń
  11. Szczególnie ten drugi wiersz mnie wzruszył. :) .

    OdpowiedzUsuń
  12. Pani Stokrotko a ja się popłakałam przy tym pierwszym wierszu.

    Proszę pozdrowić ode mnie Panią Poetkę.

    Kasia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wcale Ci się nie dziwię Kasiu.
      Pani Ewa z pewnością czyta komentarze.
      :-)

      Usuń
  13. Wiersze z pierwszego tłoczenia- alegoria naturalności i prostoty. I obydwa bardzo smutne, choć piękne. Bo życie mało wesołe jest, niestety.
    Buziam;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się Aniu że i Tobie się te wiersze podobają.
      :-)

      Usuń
  14. Tak się nostalgicznie mi zrobiło!

    OdpowiedzUsuń
  15. Tak jak Marek jednak pomilcze i pomysle o zyciu,potrzebie milosci,ludzkim losie...Uklony dla autorki i pozdrowienia dla wrazliwej posredniczki Malgosia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Małgosiu - przyznasz przecież że nie można przejść koło takich wierszy obojętnie.
      Serdeczności Kochanie.

      Usuń
  16. Witaj, Stokrotko.

    Podoba mi się "Fotografia". Jakoś tak "czarno-biała", nie tylko ze względu na czas powstania, ale też przez kontrastowe zestawienia:)

    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  17. - to dziwne uczucie, gdy oglądając stare zdjęcia, po policzku spływa łza, a jednocześnie pojawia się uśmiech na twarzy... (taka mała refleksja o przemijaniu)... bo tylko fotografie nie liczą się z czasem....

    -- piękne wiersze, nie mi oceniać, bo tylko poeta wie, jakie słowa uwolnić, by nie stać się więźniem własnych myśli...
    - pozdrawiam WAS DZIEWCZYNY... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I Ty jestes Poetką przecież. Więc dziękuję Ci szczegolnie serdecznie.
      :-)

      Usuń
  18. Aż się zadumałam.
    Ściskam gorąco

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Widzę że bardzo mlodym osobom też się te wiersze podobają.
      :-)

      Usuń
  19. Pięknie, wzruszająco, refleksyjnie...
    Pozdrawiam Stokrotko:-)

    OdpowiedzUsuń
  20. Wzruszenia i piękna nie będę komentować.. Bo własnie się wzruszyłam nad piękną poezją DZIEKUJĘ♥

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Danusiu - te podziękowania to dla Ewy Radomskiej...

      Usuń
  21. Pozdrawiam obie Panie. Szkoda, że nie dałaś bliższych namiarów na "Ewę z Bajkowa"(jeżeli ma swoje miejsce w sieci).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pani Ewa nie prowadzi bloga ale pisze na różnych portalach literackich. Dziala też w Towarzystwie Przyjaciol Warszawy.
      Mozna ją odnaleźć w wyszukiwarce.

      Usuń
  22. Jaguniu, czytałam przed chwilą. Bardzo dziękuję za słowa pełne zadumy i
    ciepła. Ale ponieważ idzie wiosna niech będzie radosna! Serdeczności
    Ewa z Bajkowa

    OdpowiedzUsuń
  23. bardzo wruszające wiersze.
    Serdeczne pozdrowienia znad sztalug malarskich przstła Krysia.
    zapraszam do
    http://krystynaczarnecka.pl/

    OdpowiedzUsuń
  24. Nie jestem znawcą, ale ... to bardzo dobre jest ...

    OdpowiedzUsuń
  25. Zazdroszczę poetom, że potrafią tak pięknie przelać na papier myśli, marzenia, zwątpienia, rozliczenia. W takim wydaniu wszystko wydaje się prostsze. Życie także...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja ich podziwiam i też troche zazdroszcze.
      Dziękuję Iwonko.

      Usuń
  26. 1.wołam o miłość w dzieciństwie i starości. Gdy się jest pięknym i młodym, przychodzi sama, nawet nieproszona:))
    2." On lekko się uśmiecha
    Jakby z ulgą, że już po wszystkim" - chyba nie było po wszystkim.
    Przepraszam, ale takie refleksje po pierwszym czytaniu. Niemniej podziwiam i gratuluję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Najpiekniej Ci dziękuję za ten komentarz Czesiu.
      :-)

      Usuń
  27. Stokrotko - przed dwa dni czytałam te wiersze.
    Piękne są.

    Pozdrawiam serdecznie.

    Ela

    OdpowiedzUsuń
  28. Być może najbardziej tajemniczą i skomplikowaną"osobliwością"
    we Wszechświecie jest miłość.

    "Ci,którzy mają stu bliskich,mają sto cierpień.
    Ci,którzy mają dziewięćdziesięciu bliskich,mają dziewięćdziesiąt cierpień...Ci,którzy mają jednego kochanego,mają jedno cierpienie.
    Ci,którzy nie mają drogich,nie cierpią.Są wolni od smutku,
    wolni od rozpaczy."/Wisakha Sutice/
    https://www.youtube.com/watch?v=W3KmT3vTaec
    ***

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda... ale ci ostatni są bardzo samotni...

      Usuń

Taniec zbójnicki

  O góralach mówi się, że muzykę mają we krwi, a taniec w nogach. Góralski taniec to przede wszystkim popis męskiej krzepy i zręczności, a j...