Grobowce olbrzymów, Baszta Czarownic i sosny na wagę złota - z cyklu "Polska Nieznana"

                                               Grobowce Olbrzymów w Łupawie 

                                                                         

Przewodnicy opowiadają zasłuchanym turystom, że kiedy w Egipcie  nikt jeszcze nie myślał o piramidach a w Brytanii o Stonehenge to już wtedy  nad brzegiem rzeki Łupawy /na Pomorzu/ powstawało największe /zachowane/ cmentarzysko grobów megalitycznych w Polsce.  Nasi przodkowie wznosili bowiem megality z głazów narzutowych, dlatego nie są one jednak tak monumentalne jak te w Europie Północnej. Brak odpowiednich kamieni nadrabiali ilością. 

Grobowce łupawskie osiągają maksymalnie 56 metrów długości /przeciętnia 20-30 metrów/ i 10 metrów szerokości. Jest ich aż 48. 

Budowa przebiegała w ten sposób, że trapezowatą obstawę kamienną z dużych głazów wypełniano mniejszymi kamieniami, a na nich wznoszono stożkowaty nasyp ziemny dochodzący do 3 metrów wysokości.

Groby megalityczne związane były z kultem wybitnych przodków i OLBRZYMÓW.                                             

                                    Baszta Czarownic w Słupsku

                             

Trzykondygnacyjna Baszta była kiedyś elementem murów obronnych opasujących średniowieczny gród nad Słupią. Gdy w XVII w baszta straciła  znaczenie obronne, stała się więzieniem dla niewiast posądzonych o czary. Pierwszy udokumentowany proces o czary odbył się w 1651 r  a jego ofiarami padły Scholastyka i Runga - dwórki księżnej wdowy Anny de Croy. Do końca XVII w. spalono w Słupsku 18 kobiet. Przedtem więziono je w tej baszcie.

Najsłynniejszą słupską "czarownicą" była Katarzyna Zimmermann, która do historii przeszła jako Trina Papisten. Relacje z jej procesu obnażające okrucieństwo ludzi i siłę zabobonu, fascynowały wielu historyków.

Ostatnią kobietą w Słupsku sądzoną za czary była w 1714 roku Anna Kosbad - służąca ze wsi Rowy.

Kilka lat później pruski władca Fryderyk Wilhelm I zabronił prześladowania "czarownic".

Ponura historia baszty dobiegła wreszcie końca.                                                            

                                             Sosny taborskie

Na zachód od wsi Tabórz /na Pojezierzu Iławskim/  znajduje się rezerwat Sosny Taborskie. Chroniona jest w nim lokalna odmiana  sosny osiągającej do 40 m wysokości. Sosnę taborską ceniono dawniej dla wysokiej jakości drewna, a zwłaszcza prostych i gładkich pni, nadających się doskonale na maszty statków. Najstarsze drzewa mają ok. 250 lat. Po rezerwacie prowadzi ścieżka wśród najstarszych, najwyższych i najpiękniejszych sosen.                                               

----------------------------------------------------------------------------

Czy byliście w którymś z tych miejsc?

Ja byłam dawno temu przy Baszcie w Słupsku, ale niestety nikt mi wtedy nie powiedział że tam więziono czarownice. Może dlatego, że miałam wtedy tylko 8 lat i że była to wycieczka w ramach kolonii spędzanych w Dąbkach nad Bałtykiem. I przewodnik nie chciał straszyć dzieci....