W ubiegły poniedziałek w czasie cotygodniowego spotkania w Staromiejskim Oddziale Towarzystwa Przyjaciół Warszawy od działającej w tym Towarzystwie pisarki, poetki i aforystki Ewy Radomskiej otrzymałam w prezencie taką książeczkę:
Jest to książka o zabobonach. Składa się z tekstów i wierszy kilkunastu autorek i autorów. Jedną z autorek jest właśnie Ewa Radomska, która tak pisze:
Zabobony od życiowej strony
"Zabobon to straszna sprawa
Nie wygonisz go z umysłu latami
Sprawia, że skóra ci cierpnie
Kiedy zdarzy się z nimi spotkanie
Ale ja mam swoje sposoby
W końcu rozum rządzi nami
I kiedy już do mnie się zbliża
Witam go cierpkimi słowami
Czarny kot przebiegł mi drogę
Więc zamiast zawracać z drogi
Mówię: Idż kocie, łapać myszy
Nie plącz mi się pod nogi!
Kiedy zbije mi się lusterko
Kawałków nie liczę na złe lata
Tylko na szufelkę i do śmieci
I mówię: Niewielka to strata!
Kiedy widzę przystojnego kominiarza
Guzików nie szukam w panice
To przecież tylko jego praca
Szczęścia jemu i sobie życzę!"
--------------------------------------------------------------------------------------
Gdy przeczytałam ten wierszyk od razu przypomniałam sobie jak to było i jak to jest ze mną.
Zacznę od tego, że jak kiedyś wychodziłam z domu do szkoły to zawsze przebiegał mi drogę czarny kot. Wychodziłam w ostatniej chwili, więc szłam na skróty, tymi drzwiami od podwórka. A tam na podwórku urzędowały koty. Wychodziły raniutko przez uchylone piwniczne okna i biegały ludziom pod nogami i rzucały uroki....
I niestety przeważnie się sprawdzało bo jak tylko znalazłam się w szkole to albo dostawałam uwagę za spóźnienie, albo dwóję za źle odrobione zadanie z matematyki.
A potem, gdy już miałam 15 lat to zbiłam w łazience całkiem nowe lustro. I wtedy moja Mama załamała ręce i powiedziała: " no to teraz samo nieszczęście, żaden chłopak się na ciebie przez 7 lat nie popatrzy".
I to też się sprawdziło. Bo dopiero jak byłam dobrze po 20-ce to się jeden chłopak na mnie popatrzył. I cały czas się patrzy, chociaż teraz bardziej w ekran telewizora.
A z tym kominiarzem to było tak, że jak go zobaczyłam /oczywiście był piękny, przystojny i młody/ to nie złapałam się za guzik w swoim ubranku ......tylko w jego. I jeszcze go objęłam i się do niego przytuliłam...
I skończyło się tym, że musiałam wracać do domu żeby się umyć, bo kominiarz intensywnie się bronił, a że był prawie cały czarny, to mnie ubrudził. Bo kiedyś to kominiarze głównie kominy czyścili, a teraz tylko chodzą po domach i sprzedają kalendarze.
A teraz to za każdym razem jak wychodzę z klatki schodowej na zewnątrz to patrzę w górę czy na daszku siedzą gołębie.
Chociaż podobno być ob.....m przez gołębie to szczęście.
Ale kto to sprawdzał?
A jeśli chodzi o TRZYNASTKĘ to mam z głowy, bo trzynastego się urodziłam...
A jak tam z tymi zabobonami jest u Was?
