W dybach

                   
                                              /Na zdjęciach moja prawa stopa w dybach/

To było tak:
Wstałam jak zwykle bladym świtem i wyszłam przed domeczek. Zeszłam z werandy na trawę .... i weszłam w stojący sztorcem gwóżdż. I wbiłam go sobie w stopę.....
Ale to nie był żaden gwóżdż. Niczego też w stopę sobie nie wbiłam. Po prostu poczułam tak straszliwy ból że aż łzy poleciały mi ciurkiem.
Stopa była cała i bez najmniejszej ranki. 
Wróciłam tzn. dokuśtykałam do domeczku, usiadłam i zaczęłam się zastanawiać co mi się stało. Potem zażyłam środek przeciwbólowy i posmarowałam stopę Voltarenem. Położyłam się na werandzie i zasnęłam. Po paru godzinach obudziłam się bez bólu. Wstałam i ..... znowu stanęłam na gwożdziu.. 
Zrozumiałam, że sprawa jest poważna.
Następnego dnia w Poradni Chorób Stopy dowiedziałam się, że prawdopodobnie mam nadciągnięte ścięgno podeszwowe, które mnie uwiera w ostrogę piętową. I stąd ten straszliwy ból i niemożność chodzenia. 
Pan radiolog odnalazł w mojej prawej pięcie aż dwie ostrogi.
Pan od usg stwierdził naderwanie ściągna podeszwowego.
Pan ortopeda powiedział, że teraz to już wszystko jasne i zaordynował mi szereg zabiegów. To znaczy  zestaw sześciu zabiegów przez 10 dni. No i polecił zażywać lek przeciwbólowy i przeciwzapalny przez 15 dni.
A więc mam takie zabiegi: jonoforezę, laser, krioterapię, masaż rehabilitacyjny całej stopy, ćwiczenia rozciągające stopę  i stabilizator.
Ten stabilizator to właśnie taki but w którym ćwiczę nogę  w górę, w dół i na boki. Nazywam ten but dybami i cieszę się. że głowy i rąk mi w dyby nie wsadzają.
Ale nie poddaję się i staram się normalnie chodzić.