Takie "zwykłe" słowa..... część trzecia z cyklu: "Polscy Nobliści"

                             
"Pewien człowiek, który siedział obok mnie podczas długiego nocnego lotu przez ocean, opowiedział mi o lękach, które miewał nocą jako dziecko. Zwidywał mu się wciąż ten sam koszmar, a on krzyczał i w panice przywoływał rodziców.
Działo się to w długie wieczory - cichy, żle oświetlony czas bez telewizyjnych ekranów /słychać było co najwyżej szmer radia albo szelest ojcowskiej gazety/ sprzyjał uprawie dziwnych myśli. Ten człowiek pamiętał, że już od podwieczorku zaczynał się bać, mimo uspokajających słow rodziców.
Miał wtedy trzy, może cztery lata. Mieszkał w ciemnym domu na peryferiach miasteczka, jego ojciec był dyrektorem szkoly, zasadniczym, a nawet kostycznym, matka zaś pracowała w aptece, otoczona wiecznie chmurą zapachu lekarstw.
/..../
Widział więc w swoim pokoju, gdzieś między szafą a oknem, ciemną postać człowieka. Stał tam i nie ruszał się...
/.../
Trwało to jakiś czas, wystarczająco długi, żeby zasiać w dziecku brak zaufania do nocy.
/,,,/
Dopiero ostatnio - tak mi opowiadał - po tym, jak nie wiadomo kiedy łagodnie przekroczył sześćdziesiątkę, gdy któregoś wieczora wrócił zmęczony do domu, odkrył całą prawdę. Przed pójściem spać zapragnął zapalić papierosa, stanął więc przy oknie, które ciemność na zewnątrz zamieniała w krótkowzroczne lustro. Błysk zapałki przedziurawił na chwilę ciemność, a potem żar papierosa oświetlił na moment czyjąś twarz. Wyłaniała się z mroku wciąż ta sama postać - blade wysokie czoło, ciemne plamy oczu, kreska ust i siwiejąca broda. Rozpoznał go natychmiast, nie zmienił się od tamtego czasu.
Zadziałał nawyk - już nabrał powietrza, by krzyknąć, ale przecież nie miał kogo przywołać. Jego rodzice dawno umarli; był sam, a dziecięce rytuały także straciły swoją moc,...
/.../
"Człowiek, którego widzisz nie dlatego istnieje, że go widzisz, ale dlatego, że to on na ciebie patrzy" - powiedział jeszcze na zakończenie tej dziwnej historii, a potem zapadliśmy w sen ukołysani basowym mruczeniem silników".
-------------------------------------------------------------------------------------------------
To były urywki z rozdziału "Pasażer" którym Olga Tokarczuk rozpoczyna swoją  książkę pt: "Opowiadania bizarne".
---------------------------------------------------------------
Na zdjęciu Osobisty Geograf w Górach Siemen w Etiopii.