JEGO ślady w Warszawie

 

"Chociaż przyszedł na świat w Żelazowej Woli, to można powiedzieć, że jego rodzinnym miastem była Warszawa. Tu spędził pierwszą połowę życia, uczył się i odnosił pierwsze sukcesy jako kompozytor i wirtuoz. Gdy opuszczał Warszawę w listopadzie 1830 roku, miał 20 lat. Jak wiadomo do Warszawy wróciło już tylko Jego serce i zostało umieszczone w jednym z filarów kościoła św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu.

„Talentem świata obywatel”, jak nazwał Go Cyprian Kamil Norwid, urodził się 22 lutego lub 1 marca 1810 roku, bo takie dwie daty podają wszelkie encyklopedie.

W dwusetną rocznicę urodzin w Warszawie opracowano cztery trasy, którymi można było spacerować i poznawać miejsca związane z Jego pobytem w tym mieście. Na trasach tych ustawiono grające ławeczki. Na podstawie odbytych wówczas spacerów i na bazie książki Jerzego S. Majewskiego „Warszawa śladami Chopina” wybrałam kilka miejsc.

Zacznijmy od Belwederu, do którego był zapraszany często wbrew swojej woli. Grywał tam dla księcia Konstantego i jego żony Joanny Grudzińskiej. Podobno kompozytor grywał na fortepianie, który Wielki Książę miał otrzymać w darze od swojego brata cara Aleksandra I. Mówi się, że swoją muzyką miał łagodzić ataki wściekłości księcia. Był wtedy nastolatkiem.

Na Nowym Świecie 67/69 w pałacu Andrzeja Zamojskiego mieszkała siostra kompozytora – Izabela Barcińska. To z okna jej mieszkania został wyrzucony na bruk fortepian. Pisał o tym w wierszu „Fortepian Chopina” Cyprian Norwid: „…jak przez ganku kolumny sprzęt podobny do trumny wydźwigają… runął, runął – Twój fortepian”. Cała akcja miała być odwetem Rosjan za dokonany przed pałacem w dniu 19 września 1863 roku zamach na feldmarszałka Fiodora Berga. Zamach był nieudany, ale żołnierze rosyjscy mieli splądrować mieszkanie, gdzie znajdowały się pamiątki po Fryderyku i wyrzucić fortepian, na którym grał, będąc jeszcze dzieckiem…

Na terenie zabudowań Uniwersytetu Warszawskiego stoi budynek porektorski, w którym mieszkała w latach 1817-1827 rodzina Chopinów – a więc Mikołaj i Justyna z Krzyżanowskich Chopin z córkami i synem Fryderykiem. Na elewacji budynku znajduje się owalny medalion z wizerunkiem kompozytora.

Rodzina Chopinów kilkukrotnie zmieniała mieszkanie w Warszawie. Ostatni adres to oficyna pałacu Czapskich przy Krakowskim Przedmieściu 5, dziś mieszcząca Akademię Sztuk Pięknych. Znajdujący się tam na „górce” pokój z fortepianem był ostatnim miejscem JEGO zamieszkania przed wyjazdem z Warszawy. Do niedawna był tam „Salonik Chopinów”.

W dniu 24 lutego 1818 roku w Pałacu Radziwiłłów, czyli dzisiejszym Pałacu Prezydenckim odbył się pierwszy publiczny występ ośmioletniego wówczas Fryderyka. Był to koncert charytatywny na rzecz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynnego założonego z inicjatywy ordynatowej Zofii Zamojskiej. Gdy pianista skończył grać, podszedł do swojej mamy i powiedział przejęty, że chyba wszystkim podobał się jego haftowany kołnierzyk, bo ciągle na niego patrzyli…

W budynku Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności przy Krakowskim Przedmieściu 62 odbył się kolejny charytatywny koncert na rzecz ubogich. Pianista nie miał jeszcze wtedy 13 lat.

W Liceum Warszawskim znajdującym się na terenie Pałacu Kazimierzowskiego Fryderyk uczył się w latach 1823–1826.

W budynku na Krakowskim Przedmieściu 25 mieściła się kiedyś Poczta Saska. Teraz jest tam Prokuratura Generalna. W powszechnym przekonaniu to sprzed tego budynku wyruszył dyliżans, w którym przyszły „talentem świata obywatel” opuszczał Warszawę i Polskę na zawsze. Było to 2 listopada 1830 roku.

W kamienicy na ul. Podwale 14 siostra, Ludwika Jędrzejowiczowa trzymała w słoju ze spirytusem JEGO serce. To ona wraz z córką towarzyszyła Mu w ostatnich chwilach życia, aż do 17 października 1849 roku, w Jego paryskim mieszkaniu na Placu Vendôme 12. Zgodnie z ostatnią wolą kompozytora przywiozła do Warszawy JEGO serce. Upłynęło jednak dużo czasu zanim znalazło ono miejsce w filarze kościoła św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu.

Na Cmentarzu Powązkowskim zostali pochowani JEGO Rodzice – mijam ich grób zawsze, gdy idę odwiedzić swoich…

Wybrałam tylko kilka z JEGO warszawskich śladów."

-----------------------------------------------------------------------------

/Był to urywek z mojej książki "Moje warszawskie zwariowanie"./

----------------------------------------------------------------------------------

Mamy już zwycięzcę XVIII-go Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. Został nim Kanadyjczyk Bruce Liu. 

Osobiście uważam, że zwycięzcą jest cała DWUNASTKA, która dostała się do finału. Poziom gry tej DWUNASTKI był bowiem niesamowicie wysoki.