Ławeczki na Piotrkowskiej - część trzecia i ostatnia

Uwaga: Tekst powstał w roku 2016 więc może być  trochę nieaktualny. Znajduje się w mojej książce pt: "Nadal wariuję". 

                                        Ławeczka Juliana Tuwima

"Urodzony w Łodzi przy ul Kilińskiego Julian Tuwim tak pisał w wierszu Łódź:

"Niechaj potomni przestaną snuć

domysły w sprawie Tuwima.

bo sam oświadczam: mój gród - to Łódź

To moja kolebka rodzinna"

Ławeczkę dla tego poety ustawiono na Piotrkowskiej 104, tuż przed pięknym pałacemm należącym kiedyś do Juliusza Heinzla, w którym mieści się obecnie Urząd Miasta. Przedstawia ona naturalnej wielkości poetę siedzącego na ławeczce z poematem "Kwiaty polskie " w ręce. Miejsce koło poety jest wolne i każdy może na nim usiąść. Skorzystałam z niego a także zgodnie z tradycją potarfłam dłonią nos poety. Według mieszkańców Łodzi ma to przynieść szczęście i pomyślność.

Przed pałacem Juliusza Kindermanna stoi ławeczka Stanisława Reymonta, autora "Ziemi obiecanej". Pomnik przedstawia pisarza siedzącego na kufrze i piszącego coś w notatniku.

Ostatnia ławeczka na ulicy Piotrkowskiej usytuowana jest przed kamienicą Bechtolda w postaci czterech foteli teatralnych. W jednym z nich siedzi słynny aktor teatralny i filmowy Stefan Jaracz. W rękach trzyma egzemplarz scenariusza. On także był w okresie międzywojennym związany z Łodzią. Usiadłam więc w fotelu koło niego.

Dużą radość wzbudza postać Misia Uszatka. który stoi sobie przed budynkiem Centrum Informacji. W łódzkiej Wytwórni "Se-ma-for" powstala bajka o tym sympatycznym misiu.

Autorem lub współautorem większości znajdujących się na Pietrynie ławeczek jest łódzki artysta Marcel Szytenchelm.

"Ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic... To razem mamy właśnie tyle, w sam raz tyle, aby zalożyć wielką fabrykę..." - to słynny cytat z książki i z filmu "Ziemia obiecana".

Wszyscy pamiętamy jak skończył się wspólny interes Karola, Moryca i Maksa.

W żadnym innym mieście w Polsce nie zaczepiło mnie tak wielu bezdomnych i żebraków. Jeden z nich usiadł nawet ze mną na Ławeczce Tuwima.

W żadnym innym polskim mieście nie widziałam tak wielu kontrastów. Tak pięknie odrestaurowanych pałaców. I tylu obrzydliwych, odrapanych i zaniedbanych podwórek tuż obok tych pałaców.

Wracając do autobusu przy Dworcu Kaliskim szłam ulicą między wyburzanymi lub zrujnowanymi fabrykami. Nawierzchnia drogi była remontowana, a chodniki układane z dużej, nowoczesnej kostki.

Wygląda na to, że Łódź znowu usiłuje się podnieść."

---------------------------------------------------------------------------

Byly to moje wrażenia z jednodniowego pobytu w Łodzi w roku 2015.

Jest to mój ostatni tekst na tym blogu w roku 2022. Dziękuję Wam bardzo, ze nadal byliście ze mną....

Spotkamy się już w pierwszy dzień nowego - 2023 roku.

Życzę Wam pięknej zabawy....

Tylko nie straszcie proszę za bardzo różnych zwierząt.

Wystarczy już, że te zwierzęta w Tatrach będą przeżywać gehennę...