Kraina Szczęścia

Arkadie założyła w 1788 roku Helena Radziwiłłowa właścicielka pobliskiego Nieborowa, konkurująca na polu smaku artystycznego z tworczynia rezydencji w Puławach - Izabelą Czartoryską.

Arkadia - mityczna kraina szczęścia i sielskiej prostoty przybrała tutaj formę fantazyjnego ogrodu z malowniczymi skupiskami drzew, rozległymi łąkami i stawem i wyspami: Uczuć, Topolową i Ofiar.

Zgodnie z modą z XVIII i XIX wieku ten niewinnie ukształtowany krajobraz urozmaicały budowle nawiązujące do sztuki antycznej i greckiej. Większość z tych budowli miała wygląd ruin.

Do najciekawszych należą Świątynia Diany z plafonem Jutrzenki pędzla Jana Piotra Norblina oraz "starożytne ruiny" - Łuk Grecki i Akwedukt.

Napis na tympanonie Świątyni Dany to cytat z sonetu Petrarki - "Tutaj odnalazłem spokój po każdej mojej walce".

Na sztucznym wzgórzu z Jaskinią Sybilli wznosi się ceglany Domek Gotycki, zwany też przybytkiem nieszczęścia i melancholii. Stanowi on interesujący przykład architektury preromantycznej. W ściany niektórych pawilonów księżna Radziwillowa poleciła wmurowac blisko 200 fragmentów oryginalnych nagrobków z różnych epok - od starożytności po wiek XVIII. Są wśród nich cenne rzeżby renesansowe pochodzące między innymi z przebudowywanej w owym czasie kolegiaty w Łowiczu.

Romantyczno-syntymentalny park krajobrazowy w Arkadii koło Nieborowa jest jedynym w Polsce zabytkiem sztuki ogrodowej o całkowicie zachowanej kompozycji z XVIII wieku. Należy do Muzeum Narodowego w Warszawie, które za jego restaurację otrzymało Europejską Nagrodę za Ochronę Zabytków.

W Arkadii największe wrażenie zrobił na mnie Akwedukt.

Przewodnik po Krainie Szczęścia mówił nam, że wiele lat potem Zygmunt - wnuk Heleny Radziwill - zlecił rozbiórkę kilku budowli bo potrzebne mu były cegły na sprzedaż. Z czego wniosek, że dzieci i wnuki nie zawsze chronią spuściznę po swoich przodkach.

Znacie to miejsce?

Jeśli nie... to bardzo polecam.