/5/ Kilka warszawskich pomników - piąty

 

Dzisiaj napiszę o pomniku wyjątkowego człowieka. 

Ten pomnik - ławeczkę ustawiono na Krakowskim Przedmiesciu na skwerze między Kościołem Wizytek a hotelem Bristol. Za tym skwerem na terenie zakonnego klasztoru stoi skromny niewielki domek. To w tym domku mieszkał poeta, którego potem umieszczono na ławeczce. W jego skromnie urządzonym mieszkaniu było wiele figurek ludowych twórców, które namiętnie kolekcjonował. Były tam posążki świątków, aniołków, zwierzątek i ... całe mnóstwo biedronek.

Na ławeczce jest dużo miejsca więc można usiąść koło duchownego, który był wybitnym przedstawicielem polskiej liryki religijnej. Można zrobić sobie z nim zdjęcie, ale przede wszystkim posłuchać wspaniałych wierszy. Wystarczy przycisnąć srebrny guzik i posłuchać jak ksiądz Jan Twardowski recytuje własne wiersze.

Pierwszy z tych wierszy, najbardziej znany zaczyna się słowami: "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą, zostaną po nich buty i telefon głuchy /.../" Wiersz ten poeta dedykował poetce Annie Kamieńskiej. 

Osoby, które przysiądą na tej ławeczce mogą też usłyszeć słowa: "Nie przyszedłem pana nawracać, zresztą wyleciały mi z głowy wszystkie mądre kazania".

Poeta-liryk wskutek przeżyć wojennych /był uczestnikiem Powstania  Warszawskiego/ postanowił zostać księdzem. Aż do emerytury pełnił funkcję rektora kościoła Sióstr Wizytek. Dużo pisał, wydał wiele tomików poezji.

Odsłonięcie Ławeczki, której twórcą jest Wojciech Gryniewicz odbyło się 10 października 2013 roku. Ksiądz-poeta skromnie przysiadł na skraju ławki. Jest odziany w sutannę, na kolanach trzyma tomik poezji, na którym przysiadła biedronka. To właśnie biedronki obdarzył ksiądz-poeta szczególną sympatią. Obok postaci z brązu przy ławeczce znalazły się dwa rekwizyty, z którymi poeta nie rozstawał się pod koniec życia: laska i prosta, lniana torba. A na oparciu ławki zamieszczony jest wymowny cytat: " Można odejść daleko by stale być blisko"

Podobno Jego ostatnią wolą było być pochowanym na cmentarzu w Katowicach w grobie rodzinnym z rodzicami. Ale pochowano Go w Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie. Trwały jeszcze prace, budowla nie była ukończona.

Był tam jako pierwszy, ale jestem pewna że jeśli patrzy na nas z góry to z wielkim smutkiem.

Ale Ławeczkę ma piękną - prawda?

No i dobrze, że mieliśmy takiego mądrego i skromnego poetę-księdza.