Początki... i ciąg dalszy...

Na plakacie I edycji Konkursu widnieje data 15.X.1926, ale odbył się on dopiero w styczniu 1927 roku.

Jerzy Żurawlew -pianista, profesor, rektor Konserwatorium Warszawskiego i twórca Konkursu Chopinowskiego tak wspominał kłopoty organizacyjne:

" Spotkałem się z absolutnym niezrozumieniem, a nawet niechęcią. Opinia muzyków była jednomyślna: ""Chopin jest tak wielki, że sam się obroni"". W ministerstwie oznajmiono, że nie ma na to środków /.../ a w ogóle pomysł jest nierealny do wykonania."

Sponsorem I-szej edycji konkursu w roku 1927 był przyjaciel Jerzego Żurawlewa - Henryk Rewkiewicz. Przeznaczył on na ten cel 15 tysięcy złotych czyli równowartość kilku samochodów.

Zwycięzcą I-szej edycji konkursu był Lew Oborin z ZSRR.

Pierwszą kobietą, która została nagrodzona w konkursie była zdobywczyni III miejsca w 1927 roku - Róża Etkin.

W II-giej edycji konkursu w 1932 roku przyznano po raz pierwszy nagrodę ex aequo. Jeden z nagrodzonych, niewidomy węgierski pianista Imre Ungar nie zgodził się na to i zarządzono losowanie. Los jednak nie sprzyjał Ungarowi i przypadła mu druga nagroda.

Gościem honorowym II edycji konkursu był Maurice Ravel...

Zapowiedzią niezwykle silnego uczestnictwa obywateli Japonii w przyszłych konkursach było pojawienie się w III-ciej edycji w 1937 roku Japonek Chieko Hara I Miwa Kai.

W IV-tej edycji konkursu /w 1949/ roku uczestnicy przesłuchań grali za zasłoną z drewnianych żaluzji. Dodatkowo artyści występowali nie pod swoimi nazwiskami, lecz pod losowymi numerami. Miało to zapewnić maksymalną bezstronność jury. Zwyciężyły dwie kobiety: Polka Halina Czerny-Stefańska i Bella Dawidowicz z ZSRR.

W 1949 roku podniesiono górną granicę wieku uczestników do 32 lat. Dziś jest to przedział od 16 do 30 lat.

W V-tej edycji konkursu w 1955 roku uczestników zakwaterowano w hotelu Polonia, gdzie opróżniono z mebli szóste piętro, a w ich miejsce wniesiono fortepiany.

Na V-tą edycję w 1955 roku przybyła królowa belgijska Elżbieta, którą gościł w swoim domu w Stawisku Jarosław Iwaszkiewicz - także wielki miłośnik muzyki.

Zwyciężczynią VII edycji Konkursu w roku 1965 została Argentynka Martha Argerich. Oprócz nagrody głównej otrzymała też popiersie Fryderyka Chopina, którego twórcą był mój ojciec - rzeźbiarz Leon Machowski.

Międzynarodowy Konkurs Chopinowski jest jednym z najważniejszych na świecie wydarzeń muzycznych, które promuje muzykę Fryderyka Chopina i odkrywa młode talenty pianistyczne, odkrywając im drogę do międzynarodowej kariery. 

Samo uczestnictwo w Konkursie jest wielką nobilitacją dla każdego uczestnika.

Dotychczas I miejsce w Konkursie otrzymali następujący Polacy: wymieniona już Halina Czerny-Stefańska w 1949 r, Adam Harasiewicz w 1955 r, Krystian Zimerman w 1975 r i Rafał Blechacz w 2005 r.

Może już czas na następnego wybitnego polskiego pianistę???

Trzymam kciuki za Piotra Alexewicza...

                                                Odlew lewej dłoni Poety Fortepianu...