Jeszcze o świątyni renesansu

We Florencji urodził się jeden z najwspanialszych renesansowych pisarzy Dante Alighieri. W Casa di Dante jest niewielkie muzeum poświęcone życiu oraz twórczości autora „Boskiej Komedii”. Ciekawostką jest wyrzeźbiona na bruku przed domem twarz średniowiecznego pisarza, którą można zobaczyć jedynie po polaniu wodą odpowiedniego miejsca.

/Jeśli uda się Wam zdjęcie powiększyć to może dojrzycie autorkę blogu wysoko w loggi Casa di Dante/

Most Ponte Veccchio  w ciągu wielu wieków przetrwał niezliczone powodzie i wojenne spustoszenia. A od zniszczenia w czasie II wojny światowej uratowała go podobno interwencja samego Hitlera, który wycofującemu się z miasta marszałkowi Kesserlingowi rozkazał go oszczędzić.

Wybudowany został w najwęższym brzegu rzeki Arno w 1345 r. A nazwę nadali mu mieszkańcy Florencji.

Górą, nad samym mostem biegnie tzw. korytarz Vasariego /od jego twórcy, który był znanym renesansowym historiografem sztuki, architektem i malarzem/, zbudowany dla cesarza Kosmy I, aby umożliwić mu swobodne przechodzenie z Palazzo Vecchio do Palazzo Pitti, znajdującego się po drugiej stronie rzeki.

W roku 1593 wielki książę Ferdynand I wypędził z mostu przedstawicieli „podłych rzemiosł” jakimi byli rzeźnicy mający na moście sklepiki i na ich miejsce, za dwukrotnie większą opłatą wprowadził ok. 50 jubilerów i złotników. Ich potomkowie do dziś mają na moście piękne sklepy jubilerskie z drewnianymi okiennicami. A na środku mostu stoi popiersie najsłynniejszego złotnika - Benvenuta Celliniego.

To po tym moście przechadzał się Dante Alighieri.

Basilica di Santa Croce należy do świątyń wyjątkowych. I to z wielu względów. Jednym z nich jest fakt, że  znajdują się w niej znakomite dzieła sztuki.

Po drugie ze względu na olbrzymie historyczne znaczenie tego kościoła.

Jest to zarówno świątynia artystyczna jak i Panteon słynnych Włochów.

W Santa Croce jest wiele wspaniałych kaplic, noszących imię fundatorów bazyliki. To również wyjaśnia obecność wspaniałych nagrobków.

Zacznę od nagrobka Michała Anioła, który uważany jest za najpiękniejszy. Jest to dzieło Giorgio Vasariego, który przez pewien czas był uczniem Michała Anioła.

W Santa Croce ustawiono też cenotaf, czyli symboliczny nagrobek Dante Alighieriego. Stoi tuż koło nagrobka Michała Anioła.

Natomiast naprzeciwko nagrobka Michała Anioła znajduje się nagrobek wybitnego astronoma Galileusza. Ma tu też swój nagrobek urodzony we Florencji  słynny dyplomata Niccollo Machiavelli.

Jest w Santa Croce wiele innych nagrobków wybitnych osób. Na przykład Gioacchino Rossiniego, a także czwórki wybitnych Polaków: Michała Kleofasa Ogińskiego /tego od słynnego poloneza „Tęsknota za Ojczyzną”/, Zofii Zamojskiej, która była córką Izabelli Czartoryskiej, malarza Michała Bogorii Skotnickiego i  Zofii Cieszkowskiej z Kickich.

A przed bazyliką na rozległym placu stoi pomnik najsłynniejszego florentyńczyka – twórcy „ Boskiej komedii”:

Niestety, świątynię renesansu często nawiedzają powodzie. Największa wydarzyła się w 1966 roku. Zginęło wówczas kilkadziesiąt osób i wiele dzieł uległo zniszczeniu. Powódź o mało nie zerwała mostu Ponte Vecchio. Silny prąd zerwał natomiast pięć kwater z brązu, które były na drzwiach baptysterium i wyrzucił je o 2 km. niżej. Na szczęście były to kopie.

Głównym winowajcą powodzi jest rzeka Arno, o której Dante kiedyś powiedział, że jest „przeklętym i nieszczęsnym rowem”. Wiosną niesie ona wody z topniejącego śniegu w Apeninach.

Wobec tak niszczących powodzi dawni kronikarze twierdzili, że Florencję musiał założyć Noe. Średniowieczne kroniki obfitują  w opowiadania o wodnych kataklizmach. Na przykład w 1269 roku nurty Arno zmyły dwa mosty, a 30 lat później czterodniowa burza spowodowała tak gwałtowną powódź, że rozkazano bić w dzwony aby odpędzić demony oskarżane o sprowadzenie potopu.

Miasto Dantego, Giotta, Arnolfa di Cambiego, Michała Anioła, Leonarda da Vinci i Benvenutta Celliniego.

Także miasto bankierskiego rodu Medyceuszy i stolica Toskanii.

Świątynia renesansu.

/Drzwi do Raju o których pisałam w pierwszej częsci tekstu o Świątyni renesansu/

--------------------------------------------------------------------------------------

We Florencji jest wiele przepięknych świątyń, muzeów, budowli, rzeźb i obrazów. Wymieniłam tylko te perły renesansu, które widziałam na własne oczy. Wiele innych schowane jest i pilnie strzeżone w muzeach i świątyniach.

Żałuję, że spędziłam w tym mieście tylko jeden dzień ze swojego życia. Pocieszam się, że był to jeden z dni najpiękniejszych.