A potem weszły do Sali Wielkiej Zamku Królewskiego 8-12 letnie dzieci i zaczęły śpiewać.... I znowu wstaliśmy i śpiewaliśmy z nimi. A gdy śpiewały "Warszawskie dzieci idziemy w bój" to niektórym osobom łzy pociekły po policzkach...
------------------------------------------------------------
W nocy z 2 na 3 października 1944 roku podpisano akt kapitulacji Powstania Warszawskiego. Po 63 dniach heroicznej walki zakończyła się największa akcja zbrojna Armii Krajowej i jednocześnie najdłuższa polska bitwa II wojny.
Podczas walki spośród 40–50 tys. powstańców poległo ok. 17 tys., a ok. 20 tys. zostało rannych. Według różnych źródeł, w trakcie powstania od 150 tys. do 200 tys. warszawiaków zostało zabitych, tysiące rannych lub uznanych za zaginionych. Straty niemieckie wyniosły blisko 25 tys. zabitych oraz rannych.
Z ok. 500 tys. cywilów wypędzonych z miasta hitlerowcy ponad 100 tys. wysłali na przymusowe roboty do Rzeszy, a dalsze kilkadziesiąt tysięcy umieścili w obozach koncentracyjnych. Opustoszałe miasto zostało ograbione, spalone i zburzone.
A tu ostatni akapit z epilogu książki Jana M.Ciechanowskiego pt: "Powstanie Warszawskie":
"Dzisiaj po powstaniu, pozostała tylko wspaniała legenda bezprzykładnego bohaterstwa uczestników i ludności cywilnej Warszawy oraz straszliwa przestroga na przyszłość przed nieliczeniem się z wymogami sytuacji i polityczno-militarnymi realiami".
---------------------------------------------------------
Wczoraj 2 pażdziernika 2019 roku o godzinie 18tej na Kopcu Powstania Warszawskiego wygaszono znicze, które paliły się bez przerwy od godz. 17.00 tej dnia 1 sierpnia br.
--------------------------------------------------------
Warszawskie dzieci!!! Nie idźcie już nigdy w bój!!!!
Ja zawsze gdy słyszę tę piosenkę to mam dreszcze i łzy wzruszenia. Piękna, bardzo ją lubię, przypomina o bólu ale też o bohaterach niepokonanych! pozdrawiam
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci za te łzy Puchu...
UsuńWzruszyłam się...
OdpowiedzUsuńNie dziwię Ci się Dagmaro...
UsuńBArdzo sie zgadzam z panem Ciechanowskim.
OdpowiedzUsuńJa też Grazynko...
UsuńWitaj, Stokrotko.
OdpowiedzUsuńTeż "mam" taką znajomą, więc i kawał historii tuż obok.
Zadziwiające, ale Pani Profesor nie epatuje opowieściami o bohaterstwie, za to każdy Jej dzień poświadcza, jak niezwykłą jest osobą. Dodam, że gdy wybuchło Powstanie, miała dziewiętnaście lat, więc sporo już tych dzionków za Nią:)
Pozdrawiam:)
Bardzo Ci dziękuję Leno...
UsuńSmutne też jest to, że dziś występują jeszcze uczestnicy Powstania, ale za chwilę ich już nie będzie...nawet naszej pani Basi nie ma już wśród nas.
OdpowiedzUsuńI niedługo będą już tylko wspomnieniem...
UsuńNajokrutniejsze jest to, że giną nie Ci którzy wydają rozkazy "nieliczące się z wymogami sytuacji i polityczno-militarnymi realiami".
OdpowiedzUsuńMasz rację Mario.... to jest tragiczne.
UsuńZawsze gdy słucham tego utworu robi mi się smutno, żal ściska serce.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:)*
Bo to jest bardzo smutna piosenka Moniko B...
UsuńOby nigdy więcej! Piękna uroczystość i wspaniale, że dane Ci było w niej uczestniczyć:) Pozdrawiam:)))
OdpowiedzUsuńZgadza się Urszulo...
UsuńByłam też na tej pięknej, wzruszającej uroczystości uświadamiającej jednocześnie jak okrutny był czas wojny. Zamek Królewski legł w gruzach aż trudno uwierzyć chodząc teraz po jego pięknych salach. Zginęło tyle niewinnych ludzi, w tym bardzo młodych, też dzieci. Niewyobrażalne okrucieństwo potomków Goethego i Schillera - jak to możliwe aby w ludzi wstępowały takie bestie?
OdpowiedzUsuńEwa Radomska
Ewuniu - bardzo Ci dziękuję za komentarz...
UsuńNiech bój pozostanie tylko hasłem i smutnym wspomnieniem. Nie tylko dla Warszawiaków.
OdpowiedzUsuńOby tak się stało Marku...
Usuń-- ból i żal serce ściska, gdy czyta się takie teksty, dla mnie to historia,która nigdy więcej nie powinna się powtórzyć..
OdpowiedzUsuńDziękuję Alinko...
UsuńNiech już nigdy nikt nie wysyła dzieci na pewną śmierć!!!
OdpowiedzUsuńP.S. Zazdroszczę Ci że byłaś na tym koncercie.
Marek z dziewczynami
A wiesz, że nie przypuszczałam że dostanę takie zaproszenie...
UsuńWitam Cię Stokrotko. Tak, Powstanie Warszawskie to tragiczna karta naszej historii. Czasami myślę o tym. Ktoś, z dala od Kraju podjął decyzję, nie znając dobrze realiów. Tyle śmierci i zniszczone, miasto. Ale wtedy Ci, co walczyli pragnęli wypędzic okupanta, odzyskać wreszcie wolność. Taki im przyswiecal cel.To był młodzieńczy zapał. I ja mam dla nich szacunek. Oby nigdy więcej..... Wyobrażam sobie, że uroczystość była piękna. W Zamku, który powstał z ruin, a dziś jest piękny.
OdpowiedzUsuńMuzyka, pieśni z tamtego okresu i wspomnienia.. Zazdroszczę.. Pozdrawiam.Ela Karczewska.
Elu - bardzo Ci dziękuję za piękny komentarz...
UsuńW tym roku zmarla "cywilna" uczestniczka powstania-moja pierwsza szefowa i przyjaciolka.Zdazyli jeszcze nagrac jej wspomnienia dla HistoriiMowionej.Podzielam opinie o tragicznej decyzji,ale atmosfera byla taka,ze moglo dojsc do niekontrolowanego wybuchu,tak twierdzila moja Wanda,chociaz wtedy miala nascie lat.Tez Ci zazdroszcze i sie nie dziwie,ze dostalas zaproszenie Malgosia.
OdpowiedzUsuńMałgosiu - w Towarzystwie znają moją książkę o Warszawie... więc może dlatego.
UsuńSerdeczności.
Straszliwa to była tragedia. Chociaż jednocześnie wielkie bohaterstwo.
OdpowiedzUsuńA Tobie Stokrotko szczerze zazdroszczę uczestnictwa w tym koncercie.
Pozdrawiam serdecznie.
Ela
Elu - sama się sobie dziwię jak to się stało że dostałam zaproszenie :-))
UsuńWzruszający wpis i z pewności bardzo wzruszający koncert. Maria.
OdpowiedzUsuńDziękuję Marysiu.
UsuńStokrotko, Powstanie zawsze wywołuje dwojakie odczucia. Z jednej strony dla bohaterstwa podziw i szacunek, z drugiej wściekłość na chore ambicje polityków, które wywołują wszystkie wojny i nieszczęścia. Oby nigdy więcej!
OdpowiedzUsuńMasz rację Anko.
UsuńDlatego zakończyłam tymi słowami w czerwonym kolorze...
Dziękuję Ci
Kochana
OdpowiedzUsuńWzruszają mnie zawsze takie tematy.
Dołączam do komentarza Ani.
Pozdrawiam najserdeczniej na miły weekend ❤️🤗🏵️🌞🍁☕
Morgano - to jest wyjątkowo bolesny temat.
UsuńPozdrawiam serdecznie
Przecież nadal dzieci chodzą w bój podpuszczone przez rozhisteryzowanych staruchów. Co z tego, że tym razem wróg jest urojony a nie prawdziwy? Aż strach pomyśleć co będzie po 13 października jeśli rządząca partia znów wygra wybory. Wrogiem będzie każdy ateista, każdy o nietypowej orientacji seksualnej, każdy myślący inaczej niż to sobie partia wymyśliła.
OdpowiedzUsuńA nienawiść do tych ludzi zaczną już wszczepiać w przedszkolu.
Bo czym skorupka w młodości nasiąknie tym na starość cuchnie.
Masz rację Aniu.
UsuńTeż się boję tego co będzie po 13 października....
Serdeczności Kochanie
Rewizyta zaliczona.Adres bloga zapisałam
OdpowiedzUsuńDziękuję.
UsuńZapraszam na stałe...
"Czy to żołnierz,esesman,policjant,czy SD.Wszyscy zadbali o to,
OdpowiedzUsuńby polska metropolia,z której tak wiele nieszczęść napłynęło na nas Niemców na przestrzeni wieków,została ostatecznie usunięta jako źródło niebezpieczeństwa.Pokonaliśmy także tego wroga i spowodowaliśmy straty ok.ćwierć miliona ludzi."-Gruppenfuhrer
Heinz Reinefarth-5.10.1944
6 sierpnia 1946 r w Warszawie wyruszyła na Cmentarz Powstańców
Warszawskich procesja w której w 177 trumnach przewieziono
ponad 8,5 tony ludzkich prochów w celu ich pochowania.
Łącznie tylko przy ul.Wolskiej ekshumowano 22 tony prochów
ludzkich.
I tak od bitwy pod Tannenbergiem blokujemy"im"drogę na wschód...Fontanna Barmalej-Stalingrad...
https://www.youtube.com/watch?v=mNxEUBLhTQM
Poszukiwana kobieta...
culture.pl/en/article/search-for-missing-woman-from-1946-
photograph-of-the-warsaw-ghetto
***
Przerazajace....
UsuńDziękuję Henryku.
Bardzo żałuję, że nie mogłam tam pójść z Tobą. Jednak jestem "w temacie" czytam bowiem biografię Danuty Szaflarskiej i akurat jestem na etapie końca Powstania i wywózki Warszawiaków. Pozdrowienia Stokrotko-Patriotko :)
OdpowiedzUsuńDo Ciebie pierwszej dzwoniłam Iwonko.
UsuńAle rozumiem.
Dziękuję i pozdrawiam.