Pierworodny

I. Był 8 styczeń tamtego roku. Szłam z Mamą Krakowskim Przedmieściem w kierunku Placu Zamkowego.
W pewnej chwili usłyszałam Jej słowa: "Wiesz co, mam już dwie córki i jedną wnuczkę. Przydałby się wreszcie w rodzinie chłopak." 
Na wystawie sklepu "Lalka" zobaczyłyśmy naszyjnik z bursztynów.
- Chodż, wejdziemy i obejrzymy go dokladnie" powiedziała moja Mama.
Po paru minutach usłyszałam:
- Daję Ci ten naszyjnik... ale proszę daj mi wnuka....Będę się nim opiekować...
Były to czasy w których badania USG byly wykonywane bardzo rzadko i tylko w uzasadnionych przypadkach. Nie wiedziałam więc co noszę pod sercem.
- Ale nie mogę Ci obiecać że to będzie chłopiec - powiedziałam przerażona.
- Będzie, mam takie przeczucie - odpowiedziała moja Mama.

2. Miesiąc potem, 8 lutego urodził się mój Pierworodny.
Pod szpitalem stał Jego tata i patrzył w okna szpitalne. Były to czasy w których zakazany był wstęp na porodówki. O wspólnym rodzeniu nikomu się nawet nie śniło.
Szpital był tuż przed remontem więc warunki w nim były koszmarne. Pamiętam, że w pewnym momencie zabrakło ciepłej wody i na godzinę przed rozpoczęcie się akcji porodowej myłam się w lodowatej wodzie. Byłam pewna, że zaraz umrę.
A gdy potem usłyszałam od lekarza -"Co się pani tak drze?" to miałam ochotę schować się w jakąś mysią norkę żeby nigdy już z niej nie wyjść. 
Potem okazało się że to nie do mnie ten lekarz tak mówił, ale to i tak nie miało juz znaczenia.
W tamtym roku urodziło się mnóstwo dzieci. Lekarz, który odbierał mojego Pierworodnego powiedził: "To już 22 dziecko, któremu dziś pomogłem przyjść na świat". A była godzina 10.35.

3. Moja Mama dotrzymała słowa i gdy skończył mi się urlop macierzyński /a trwał w tamtych czasach ok. 3 miesięcy/ zaopiekowała się wnukiem. Przez prawie cztery lata przyjeżdzała codziennie rano do naszego domu i wyjeżdżała z niego dopiero pod wieczór. W tym czasie opiekowała się maleństwem, przewijala go, karmiła, opowiadała mu bajki, chodziła z nim na spacery. Specjalnie po to  poszła na wcześniejszą nauczycielską emeryturę. Ale potem wróciła jeszcze do swojego zawodu i na pytanie koleżanek "dlaczego " odpowiadała, że opiekowała się najgrzeczniejszym i najukochańszym wnukiem.

4. Czas leciał jak szalony... Gdy Pierworodny miał 13 lat postanowiłam zabrać go na wycieczkę do Moskwy. Zostaliśmy tam zaproszeni przez znajomą Rosjankę. Tygodnia spędzonego w Moskwie, którą zjechaliśmy metrem pod ziemią i zeszliśmy na nogach na ziemi chyba nigdy nie zapomnimy. Zwiedzaliśmy wtedy bardzo dużo i podpatrywaliśmy życie mieszkańców tego miasta,. Opisałam to w tekście "Europejska stolica kontrastów", który umieściłam w pierwszej książce pt: "Zwariowałam".

5. Czas zatrzymał się tuż przed Jego 17-mi urodzinami.
Zatrzymał się na pół roku na skutek straszliwego wypadku. Na stojącego na wysepce tramwajowej Pierworodnego najechał rozpędzony samochód. Sprawca wypadku uciekł.

Chociaż od tamtego czasu minęlo już wiele lat to nadal doskonale pamiętam jak stałam odwrócona twarzą do ściany na Izbie Przyjęć Szpitala Praskiego i zalewałam ją łzami. Za ścianą leżało nieprzytomne, z rozbitą głową, zakrwawione i połamane moje dziecko. 
Przez pół roku nie chodził Pierworodny do szkoły /był w 2-giej klasie technikum / tylko leżał w gipsie i uczył się sam. Co tydzień jeżdziłam z nim odpowiednim transportem do szkoły aby mógł zaliczyć materiał z różnych przedmiotów.
Po wielu latach napisałam o tym wypadku tekst pt: "Szczęście" i umiesciłam go na pierwszym nieistniejącym juz blogu. Tekst kończył się słowami: "I teraz już wiem co to jest szczęście".

6. Pół roku potem - tuż przed Bożym Narodzeniem wylądowałam w szpitalu z okrutnymi bólami na skutek stresu związanego z tamtymi przeżyciami. Nigdy nie zapomnę jak prawie codziennie po szkole przychodził do mnie, siadal przy łóżku szpitalnym i opowiadal mi .... bajki. Wychodził dopiero wtedy gdy zasnęłam.

7. Potem była matura i zaczęły się studia. W tym samym czasie poznał Miłość Swojego Życia z którą połączył  go ślub. Potem obrona pracy magisterskiej i praca. Parę lat pózniej urodził się ten, którego nazywam Szczerbatym i ten drugi - Pytalski. Czyli moje wnuki.

8. Mój Pierworodny to dziecko niesamowicie dobre i wartościowe.

Dzisiaj są Jego urodziny.
-------------------------------------------------------------------------------------
Bądż szczęśliwy SYNKU!!!

P.S. Te bursztyny, które wtedy dostałam od Mamy są dla mnie talizmanem... Kiedyś będą Jego...