Teoria chaosu

Siedzę sobie na werandzie działkowego domeczku i nic nie robię. To znaczy słucham tylko śpiewających ptaków. Nikt mnie nie widzi bo werandę zasłaniają krzewy i nikt mnie nie słyszy bo sama do siebie nie mówię. Chociaż mam ochotę porozmawiać z ptakami. Ale nie będę im głowy zawracać bo one teraz są bardzo zajęte. Samiczki siedzą na jajkach a samczyki przynoszą im jedzonko i pięknym śpiewem zapewniają o miłości.
I w tym rozśpiewanym spokoju zaczęłam czytać książkę pt: "30 sekund o teoriach naukowych". Jest ta książka niesamowicie mądra.

Na stronie 152 jest tekst pt: "Teoria chaosu". Przepisuję wiernie:

"Wyszedłeś z domu pięć minut później i spóźniłeś się na pociąg na lotnisko. Potem, gdy wreszcie tam dotarłeś, okazało się że spóźniłeś się na swój lot, a następny będzie dopiero jutro. Pięciominutowa obsuwa rozdęła się do całego dnia. To zwykły przykład tego, co matematycy nazywają zjawiskiem nieliniowym, gdzie małe zdarzenie niekoniecznie wywołuję małe skutki.
Teoria chaosu skupia się na takich sytuacjach, których rezultaty często nie są ani całkowicie losowe, ani całkowicie przewidywalne. Jednym ze znanych wszystkim przykładów tego typu jest pogoda, gdzie efekty nieliniowe powodują, że małe obserwowalne błędy rosną w czasie aż do momentu, w którym rujnują całą nadzieję na wiarygodne przewidywanie.
Meteorolodzy mówią nawet o efekcie motyla, w którym jedno machnięcie skrzydłami motyla na jednym kontynencie może spowodować istotne zmiany w pogodzie na drugim.
Teoria chaosu dostarcza narzędzi niezbędnych do rozróżniania między tym, co jest wyraźnie losowe - a więc całkowicie nie przewidywalne - a tym co jest jedynie nieco chaotyczne - ale pozostawia nadzieję na poprawną prognozę. Pozwala także ocenić skalę czasową, poza którą żadnym przewidywaniom nie należy wierzyć - w przypadku pogody jest to koło 20 dni.
W świecie chaosu źle uderzona piłka do krykieta może w wyobrażalny sposób sprowadzić Armagedon.
Bo... zgodnie z teorią chaosu jeden maleńki błąd może rozrosnąć się do poważnego zdarzenia - nawet katastrofy."

Wszystko proste - prawda?
Więc tylko zapytam...Czy naprawdę w żadne przewidywania nie należy wierzyć?

Chyba jednak odłożę tę książkę i pogadam sobie z ptakami...