Moje Zawraty

                                                                  Bzy na naszej działce

"Z pewnością większość osób, które kochają Tatry wie co to jest Zawrat. Więc tylko przypomnę, że wejście na tę przełęcz jest symbolem chrztu każdego zakochanego w tych górach. Jest też pierwszym krokiem do pokonania własnej fizycznej slabości.

Pierwszy raz byłam na Zawracie gdy miałam 22 lata, Zdobyłam go razem z koleżanką,

Drugi raz, gdy mój młodszy syn miał 17 lat.

Gdy po raz pierwszy zdobyłam przełęcz, czułam przede wszystkim duże zmęczenie.

Kiedy weszłam tam drugi raz, czułam niesamowitą radość. Miałam ochotę krzyczeć i śmiać się.

Nie czułam zupełnie bólu i zmęczenia. A kiedy siedzący na przełęczy młodzi mężczyżni zaczęli mi gratulować i gdy jeden z nich powiedział, że nie wyobraża sobie, aby jego mama chodziła po Tatrach, to myślałam, że pęknę z dumy.

Za każdym razem szłam niebieskim szlakiem znad Czarnego Stawu Gąsienicowego, mijałam po lewej stronie Zmarzły Stawek, potem zaczynały się łańcuchy, następnie trzeba było się bardzo skupić, bo szlak prowadził wąską ścieżką między skałami. Po prawej stronie wspinających się witał posążek Matki Boskiej umieszczony na ścianie w jednej z nisz Zawratowej Turni.

Na Zawracie bywali naprawdę wspaniali ludzie. Jednym z nich był Stanisław Witkiewicz, który opisał potem tę wycieczkę w utworze "Na przełęczy": "Ledwie dostrzegalny szlak perci prowadzi po złomach skał zwietrzałych w górę.... Przed nami wstają okropne, potargane, czarne, olbrzymie gdzieś w niebo zachodzące ściany turni... Za nami, w dole leży Staw Czarny, okolony poszarpanymi skałami..."

Byli także na Zawracie: Stefan Żeromski, Jarosław Iwaszkiewicz, Helena Modrzejewska, Jan Kasprowicz.

Na tej przełęczy zaczyna się Orla Perć, a jej koniec znajduje się na przełęczy Krzyżne. Jest to najtrudniejszy i najniebezpieczniejszy szlak Tatr Wysokich. Usiłowałam ją kiedyś pokonać, ale to ona mnie pokonała. Wycofałam się, bo poczułam strach, a w górach nie można się bać...

Na Zawracie odkrywa się majestatyczny widok na całe tatrzańskie państwo. Zaskakuje on przestrzenią i wspaniałym ugrupowaniem szczytów Tatr Wysokich począwszy od Gerlacha po lewej stronie poprzez Rysy, po Mięguszowieckie Szczyty, Koprowy i Krywań"

/Był to urywek z mojej książki pt: "Nadal wariuję"/

                                                        I jeszcze raz te same bzy...

Chodziliście kiedyś po Tatrach? A może nadal chodzicie?A może jesteście zakochani w innych górach?