Cztery beznadziejne scenki

Pierwsza

Siedzę na przystanku tramwajowym u wylotu trasy W-Z, tuż koło Zamku Królewskiego.

Koło mnie siedzi jakaś starsza para.

- Popatrz jak tu brudno za przystankiem – mówi mężczyzna. - Ten naród nigdy nie nauczy się porządku. Wszędzie tylko brud i chamstwo.

Mówiąc to pluje kilkakrotnie w kierunku jezdni, tuż pod nogi idącym ludziom.

Druga

Siedzę na innym przystanku i w oczekiwaniu na autobus czytam książkę.

Koło mnie siada jakaś kobieta i wyjmuje z reklamówki kilka gazet typu tabloidy.

- Pani to chyba musi mieć dużo pieniędzy – mówi nagle do mnie ta kobieta.

- Dlaczego pani tak uważa? – pytam zdziwiona.

- No bo sobie pani książki kupuje – odpowiada.

Nadjeżdża mój autobus. Więc chowam książkę do plecaczka i wstaję. Pani też chowa swoje gazety i idzie do tego samego autobusu.

Nic nie mówię, ale jestem pewna, że te tabloidy kosztowały dużo więcej niż książka, którą sobie kupiłam.

Trzecia

Jadę busikiem do Miasteczka. Siedzę tuż za kierowcą i chcąc nie chcąc jestem świadkiem rozmów jakie prowadzi przez komórkę z innymi osobami. Nagle słyszę:

- Ta hołota to nic nie robi tylko ciągle przez komórki rozmawia. Potrafią tak całe godziny truć.

Do miasteczka jechaliśmy 2 i pół godziny. Kierowca cały czas truł przez telefon o tej hołocie.

Czwarta

Idąc do wnuków przechodzę przez zamykany z dwóch stron plac zabaw. Zamykam zarówno jedną jak i drugą bramkę. Nagle słyszę głos jakiejś pani, która siedzi przy piaskownicy z kilkuletnim dzieckiem:

- Pani nie zamyka tej bramki, bo my zaraz wychodzimy.!!!

Ale ja zamykam, bo na bramce wisi ogłoszenie żeby każdorazowo zamykać.

Gdy pani podchodzi słyszę jak mówi do dziecka:

- Nie będziemy tu już przychodzić bo tu jest tak brudno i psy s...ą w piaskownicach.

To mówiąc otwiera bramkę, ale już jej z drugiej strony nie zamyka.

A ja się wracam i …. zamykam. Chociaż moje 

wnuki nie bawią się już w piaskownicach i na placach zabaw.