Szłam wałem nadwiślańskim....

Zostawiłam za soba piękne miasto i szłam w kierunku bardzo starych gór. Podobno najstarszych w Polsce...Po prawej stronie towarzyszyła mi Królowa Polskich Rzek...

                      

                              

Tak to miasto wspominali pisarze:

Stefan Żeromski:

"Nie zaznał przyjemności kto nie jeździł /.../ wąwozami. Piętrzą się przed oczyma zamki, ruiny, zwaliska, złomy skał - gliniane. Słońce chodzi jak bogaty chłop, po szczelinach tych niezmienionych pokładów popielatej gliny i pył popielaty widać w jego płomieniach. Na szczycie wąwozu cicho tłuką się o siebie wielki złote kłosy".

Wiesław Myśliwski:

"Nie wiedziałem wtedy jeszcze nic o Ikarze, gdy się patrzyło ze wzgórza na tę rozciągającą się w dole równinę, aż kusiło żeby rozpiąć na całą szerokość ręce, zatrzepotać nimi parę razy w powietrzu i wbić się ponad nią, wyżej i wyżej, i zatoczyć jedno, drugie koło ponad naszym domem, poszybować aż do Gór /.../. i tam osiąść na ich wybrzuszonym cyplu czy obok, na którymś z wybudowanych przęseł kolejowego mostu, czy nawet płynąć razem z Wisłą, ponad nią, dopóki sił starczy, aż do jej kresu".

Jarosław Iwaszkiewicz:

" W cieniu /.../ katedry, przy płaczliwym dźwięku jej wieczornego dzwonu"za tonących" powstawały moje najlepsze rzeczy. Powstawały rzeczy, które mnie pisarza przemieniały w człowieka, tutaj przychodziły momenty zastanowienia i poczucia pustki wewnętrznej, które prowadziły do zbawiennych reflekcji. Tutaj poznałem wszystkie rozkosze samotności, tutaj przez długie tygodnie, sam na sam ze sobą,  potępiałem wszystko, co było we mnie małością i grzechem, aby do małości i grzechu powrócić".

Wiktor Woroszylski:

"Czy to możliwe, że jesteśmy tu po raz pierwszy? Ile straconych dni, tygodni, lat - jaki żal o tę stratę do samych siebie. A jednoczesnie - jaka radość, że można tu być po raz pierwszy, w pewien czerwcowy dzień doznać tego olśnienia i trwac w nim aż do ostatniej chwili". 

Tadeusz Różewicz:

"Było bardzo pięknie i bardzo gorąco. /.../ jest stary, pełen zabytków i pełen młodych pięknych dziewcząt /i chłopców też/. Żałuję, że tu się nie urodziłem, ale w życiu przyszłym zamieszkam z Wami. Do zobaczenia.

Maciej Płaza:

"Śmy biegli tak i biegli uliczkami: Żydowską, Świętojańską, Podwalem, na błonia rozciągające się u stóp miejskiej skarpy. Ciągnął od nich zapach rumianku i mięty, przygłuszony przez suszę. Hen, za szosą połyskiwała rzeka. Może daje mi znak, pomyślałem. W dół wiodły zygzakami kamienne schodki.... /.../

I jeszcze raz Wiesław Myśliwski:

"Nie będę się zachwycał miastem, ludźmi, pejzażem, to mi nawet nie wypada. Do "wczoraj" przyjeżdżałem tu do siebie - bo to moja rodzinna Ziemia. Tu chodziłem do gimnazjum, tu zdałem maturę, tu się pierwszy raz i ostatni zakochałem, stąd pochodzi moja gimnazjalna koleżanka i dotąd moja żona. Dzisiaj po raz pierwszy przyjechałem tu do nikogo. I chociaż tylko na jedną noc, ale doświadczenie to dotkliwe - poczuć się nagle gościem w swoim gnieździe. Może to los kazał mi tu przyjechać, abym doznał niedoznanego."

----------------------------------------------------------------------------------

Ciekawa jestem kto pierwszy napisze nazwę tego miasta nad Wisłą...

I kto najpiękniej  o nim napisał?