Nikt nie jest doskonały

/Tak mi wczoraj raniutko słońce zza drzew wychodziło.../

________________________________

- To która ręka? - zapytała pani pielęgniarka.

- Właściwie to żadna - odpowiedziałam.

- Proszę pokazać. No faktycznie nic nie widać. Musi pani popracować zaciskać pięść i rozprostować. I tak przez kilka minut.

Wyszła z pokoju, a ja "pracowałam".

- No i nic? - zapytała zdziwiona po powrocie. - A wodę pani rano piła?

- Wypiłam trzy szklanki. Ale to nic nie pomaga.

- No to spróbujemy w ciemno.

Spróbowała, ale było bardzo ciemno. I w jednej i w drugiej ręce.

- To weźmiemy z palca - zdecydowała.

- Myśli pani, że z palca da się utoczyć na trzy probówki?

Nie udało się.

- To wezmę taką cieniutką igiełkę i z tej małej żyłki na wierzchu dłoni... powinno lecieć, cholera, gdzie ta żyłka mi uciekła? Dobrze się pani czuje?

- Dobrze, wytrzymam.

- Cholera, to ja już nie wiem gdzie mam szukać. Może koleżanka spróbuje...

Przyszła koleżanka, próbowała...

-------------------------------------------------------------------

Gdy wyszłam z gabinetu pobrań, wyglądałam jakbym z wojny wracała.

Na jednej ręce trzy opatrunki, na drugiej cztery.

- Pani sobie tu posiedzi i poprzyciska te miejsca - powiedziała pielęgniarka.

Usiadłam. I kolejno przyciskałam. Obok ośmioletnia dziewczynka, patrząc na mnie, przerażona krzyczała, ze nie pójdzie na żadne badanie krwi, a za filar schował się mały chłopiec. Zaparł się nogami i wołał na ratunek mamusię, bo był z tatusiem. Przyrzekał, że już zawsze będzie grzeczny.

Spoko i luzik. Juz się przyzwyczaiłam. Przecież nikt nie jest doskonały. Ja na przykład nie mam żył...