Było jeszcze ciemno gdy ktoś zadzwonił do drzwi...

Wyskoczyłam z łóżka i poszłam otworzyć. Nie spojrzałam nawet przez wizjer bo domyślałam się, że to pewnie Szalony Geograf wylądował na lotnisku w Modlinie, które jest bliżej naszego domu. I przyszedł do nas odespac podroz..

Za drzwiami stali dwaj policjanci.

- Pani Stokrotka? - zapytali.

Gdy zdziwiona potaknęłam powiedzieli:

- Mamy rozkaz odprowadzić panią do aresztu. To jest nakaz - pokazali mi jakiś papier. - Proszę się szybko ubrać, bo nie będziemy czekali.

- Przepraszam, czy mogę wypić łyk kawy bo ja bez kawy nie istnieję - zapytałam głupio.

Ale okazało się, że pytanie bardzo pasowało jednemu z policjantów bo cichutko zapytał czy i on też mógłby łyk kawy wypić bo miał ostatnio bardzo ciężki dyżur i nie pamięta kiedy spał.

- Oczywiście - powiedziałam. To proszę przypilnować ekspresu a ja w tym czasie się umyję i ubiorę.

Gdy po jakimś czasie wróciłam do kuchni obydwaj policjanci siedzieli przy kawie. Zrobili też kawę dla mnie.

- To co pani przeskrobała?  - zapytał jeden z nich.

- No właśnie nie bardzo wiem - odpowiedziałam. Chyba, że nie został przedawniony fakt, że jak miałam jakieś 3 lata to ukradłam ze sklepu 2 cukierki. Była bardzo długa kolejka i nie mogłam się doczekać aż mi je mama kupi.

Panowie popatrzyli na mnie jak na wariatkę, a potem obydwaj dostali ataku śmiechu.

Ale opanowali się szybko, wstali i ten od kawy to chciał umyć filiżanki.

A ten drugi powiedział żebym nie brała żadnych sznurówek i pasków.

Zapytałam czy mogę wziąć lekarstwa i dwie małe buteleczki wody do popicia. I "Kubusia Puchatka " razem z Prosiaczkiem.

- Ależ oczywiście - odpowiedział ten od kawy.

Panowie przypilnowali żebym nalozyla czapkę, szalik i rękawiczki.... bo mróz straszliwy a covid teraz szaleje. 

Zamknęłam drzwi i zjechaliśmy windą. Winda, która normalnie przewozi 4 osoby była pełna ludzi. Wszyscy patrzyli zdziwieni co ja robię w towarzystwie policjantów.

- Aresztują mnie - wyjaśniałam wszystkim po kolei - chyba za te cukierki.

Gdy odjeżdżaliśmy spod bloku zauważyłam wracającego z piekarni osobistego historyka. Zajadał świeże bułeczki. Prawie że się rozpłakałam że nie zjem już z nim śniadania.

Jechaliśmy długo. Z tego co się orientuję - na południe od Warszawy.

Gdy dojechaliśmy to najpierw doprowadzono mnie do naczelnika więzienia.

Gdy mnie zobaczył to uśmiechnął się szeroko i zapytał czy ja to ja? Wymienił przy tym moje nazwisko panieńskie. Jak potwierdziłam to zapytał czy pamiętam tego grubego Stasia spod okna. No bo przecież chodziliśmy do jednej klasy. I to on mnie ciągnął kilka razy dziennie za warkocze. A ja mu podobno ciągle nogę podstawiałam.

Było nawet bardzo fajnie dopóki gruby Stasio nie przejrzał moich papierów. 

- Nie jest dobrze - powiedział.- Z akt wynika że ukradłaś 2 wagony cukierków. Będziesz długo siedzieć.

I odesłał mnie prosto do celi. Razem z kocem i jakąś miską. 

W celi była już jakaś więźniarka.

- Za co cię zapuszkowali? Z którego artykułu? - zapytała prosto z mostu.

- No właśnie nie wiem. Mówią, że za 2 wagony cukierków ale ja nie wagony tylko 2 cukierki ukradłam. I miałam wtedy 3 lata.

Chyba musiałam tym stwierdzeniem okropnie zdenerwować tę panią już zapuszkowaną bo się zamachnęła na mnie żeby mi porządnie przyłożyć. Na szczęście ta pani co mnie przyprowadziła jeszcze nie wyszła i zdążyła mnie obronić.

Położyłam się na pryczy i usiłowałam sobie przypomnieć czy to faktycznie nie były 2 wagony. I wymyśliłam, że jak się do tych wagonów przyznam to mi może skrócą tę odsiadkę.

W pewnym momencie usłyszałam zza ściany jakiś okropny krzyk: "Pić mi się chce, niech mi ktoś da pić!!!". Krzyczał jakiś mężczyzna. I okropnie komuś wygrażał.

-To tu są też mężczyźni? - zapytałam współwięźniarkę - ryzykując, że mi głowę rozbije.

- A przywieźli jakiegoś pijaka który ciągle drze ryja. Ale wody to tu jest pod dostatkiem. Żarcie też obleci. 

Zaczęłam podejrzewać, że mnie zaczyna lubić. 

Dlatego zrobiło mi się przykro, ze nie będę już mogła podzielić się z nią tymi cukierkami.

Chyba usnęłam. Bo jak się obudziłam to był już podobno następny dzień.

I chyba coś się w więzieniu działo. Zaczęto otwierać drzwi do wszystkich cel i szukać kogoś.

A potem gruchnęła wieść, że jakiś pijak uciekł. Zrobił podkop i uciekł. Tylko taki był krzyk jak ten podkop odkryli, że nie usłyszałam czy do prezydenta czy do sejmu uciekł.

-------------------------------------------------------------------------------------

Obudziłam się przerazona we własnym łóżku. 

I teraz ciągle myślę o tych 2 cukierkach. A może to faktycznie były wagony?