Stolica Lombardii - zakończenie

Przy kościele Santa Maria delle Grazie w refektarzu znajduje się najsłynniejszy fresk Leonarda da Vinci "Ostatnia wieczerza". To przed nim spędziłam długie chwile, wpatrując się w twarze wszystkich uczestników najsławniejszej wieczerzy.... Towarzyszył mi głos angielskojęzycznego przewodnika, który objaśniał symbolikę fresku turystom przybyłym z Wielkiej Brytanii. 

Nastepnego dnia, po kilkugodzinnych rozmowach handlowych w fabryce chemikalii pod Mediolanem, zdążyłam jeszcze obejrzeć słynną "Pietę Rondanini" w Castello Sforzesco. Wielki zamek z czerwonej cegły należał najpierw do rodu Viscontich, potem do Sforzów. Obecnie w jego murach znajdują się różne muzea. A "Pieta Rondanini" to ostatnie, niedokończone dzieło Michała Anioła, a właściwie jego szkic. Rzeźba przedstawia Matkę Boską w pozycji stojącej, podtrzymującą martwe ciało Chrystusa. Może nie tak wielkie, jak słynna "Pieta" w Watykanie, jednak też zrobiła na mnie duże wrażenie.

Basilica di Sant' Ambrogio uważana jest za najstarszy kościół w Mediolanie. Została wzniesiona z woli biskupa Mediolanu, św. Ambrożego w IV w. W znacznym stopniu została zniszczona w czasie bombardowania miasta przez aliantów. Mnie zainteresowała stojąca na placu koło bazyliki kolumna zwana "diabelską". Została wzniesiona w czasach rzymskich.

Ten sam przewodnik, którego spotkałam przed freskiem "Ostatnia wieczerza" opowiadał legendę związaną z tą kolumną. Była ona świadkiem walki św. Ambrożego z diabłem. Diabeł chciał przebić świętego rogami, ale nie trafił i przebił kolumnę. Są w niej rzeczywiście dwa otwory. Podobno wydobywa się z nich zapach siarki, a jak przyłoży się do nich ucho, to słychać straszliwe krzyki z piekła...

Główne miasto Lombardii miało duże znaczenie polityczne i religijne już w pierwszych wiekach naszej ery. Za Konstantyna Wielkiego i Teodozjusza było kilkakrotnie stolicą cesarstwa. Tu ukazał się w 313 r słynny edykt Konstantyna, który otoczył chrześcijan opieką państwową. 

Miasto było kolejno niszczone przez Hunów, Gotów, Longobardów. W połowie XII wieku Fryderyk Barbarossa zajął  całą Lombardię, a Mediolan prawie całkowicie zburzył. Jednak miasto wkrótce zostało prawie całkowicie odbudowane, a następnie, należąc do Ligii Lombardzkiej, walnie przyczyniło się do pokonania najeźdźcy. Jako niezależne księstwo, w ciągu dwu stuleci pod rządami rodu Viscontich, Mediolan miał pierwszorzędne znaczenie w północnej Italii - obok Wenecji i Genui.

Rozwinęło się tu rzemiosło i handel. Od połowy XV wieku panował tu ród Sforzów, który również dbał o gospodarczy rozwój księstwa, a także popierał sztukę. Po śmierci Lodovico di Sforza - ostatniego z rodu w pierwszej połowie XVI w Mediolan opanowali Hiszpanie a następnie Austriacy. Po zajęciu północnych Włoch przez Napoleona miasto zostało stolicą Republiki Cisalpińskiej, a potem Włoskiej, by w 1859 r znaleźć się w składzie Królestwa Zjednoczonych Włoch.

Miasto siedmiu uniwersytetów, trzech portów lotniczych i słynnego studia telewizyjnego.

Miasto wielu wspaniałych muzeów i zabytkowych kościołów.

Miasto niesamowicie hałaśliwe, w którym znajdują się jednak małe oazy ciszy i spokoju.

Miasto usytuowane między czterema dużym rzekami i dlatego zimą często zamglone, a latem pełne komarów...

Stolica Lombardi.

/Tekst powstał w roku 2013 i znajduje się w mojej książce pt: "Zwariowałam"/