Nie będzie recenzji

Będzie coś w rodzaju reminiscencji.

1. Bardzo bliska mi kobieta wiele lat temu poszła do kościoła do spowiedzi. Prosiła księdza o poradę jak ma wytrwać w małżeństwie z człowiekiem, który jest zły. Odpowiedź siedzącego w konfesjonale księdza brzmiała: „Jesteś kobietą, żoną i matką, Twoim obowiązkiem jest cierpieć i znosić wszystko w pokorze. I zastanów się czy to nie ty jesteś zła.” Ta kobieta, która cierpiała niesamowicie przez wiele lat żyjąc w dziećmi w biedzie po usłyszeniu takich słów była gotowa odebrać sobie życie. Nie zrobiła tego tylko dlatego, bo prawdziwie wierzyła w Boga. I że tuż obok, w ławce kościelnej modliły się jej dzieci.

2. Brat mojej najbliższej przyjaciółki mieszka samotnie w wiosce niedaleko Warszawy. Nie założył własnej rodziny.

Tak się składa, że mieszka tuż przy kościele i plebanii. Przez wiele lat widział młode kobiety odwiedzające wieczorami plebanię. Potem widywał już tylko jedną, która przychodziła na plebanię najpierw z małymi a potem z dużymi już dziećmi. Kilka lat temu ksiądz z tej parafii odszedł na emeryturę. Odchodząc zabrał z niej wszystko. I gdy nowy ksiądz się tam wprowadził to zastał puste ściany i puste konto. Poprzedniego księdza nie można znaleźć. Istnieją podejrzenia, że zamieszkał z dziećmi i ich matką. Nie wiadomo gdzie.

3. Gdy /wiele lat temu/ poszłam do kancelarii parafialnej aby zgłosić dzieci do chrztu – usłyszałam pytanie o ślub kościelny. Gdy odpowiedziałam, że nie brałam takiego ślubu poproszono mnie o podanie daty kontraktu. Tak się składa, że prawie całe zawodowe życie spędziłam na negocjacjach handlowych, przygotowywaniu i podpisywaniach różnych kontraktów międzynarodowych, więc zapytałam o jaki konkretnie kontrakt chodzi. Nie przypuszczałam, że mógł tak być nazwany mój cywilny ślub. A wyszłam za mąż z miłości, która trwa do dzisiaj.

4. Miałam w szkole podstawowej bliską koleżankę, która chodziła na religię i na inne zajęcia do kościoła. Mogę się tylko teraz domyślać dlaczego kiedyś prosto z ciemnej salki katechetycznej matka zawiozła ją do szpitala. I teraz już rozumiem dlaczego już nigdy jej nie zobaczyłam, bo cała rodzina gdzieś zniknęła.

5. Mogłabym napisać jeszcze o wielu podobnych i to dużo gorszych przypadkach, które znam z własnego życia. Lub z życia bliskich mi osób. Ale nie chcę wracać do przykrych wspomnień.

TEN film powinien zobaczyć każdy.

I dopiero wtedy zabrać głos na jego temat.

I w żadnym wypadku nie twierdzić, że jest to NAGONKA NA KOŚCIÓŁ albo WALKA POLITYCZNA.

Bardzo dobrze, że TEN film powstał.

I jeszcze jedno – jestem osobą wierzącą w Boga.

A widzę GO w wielu ludziach, w ich dobrych uczynkach, w talentach jakie mają, w pięknie przyrody, w pięknych zjawiskach, w dziełach sztuki.