Wyspa Samotności /Rosja/

/Nazwa norweska - Ensomheden. Nazwa rosyjska - Ostrow Ujedinenija/

Wyspę Samotności odkrył 26 sierpnia 1878 roku Edvard Holm Johannesen.
Ma powierzchnię 20 kilometrów kwadratowych.

"Wyspa Samotności leży na Oceanie Arktycznym - na Morzu Karskim. Dokładnie odpowiada swej nazwie: jest bezludna i zimna, zimą otoczona krą; średnia temperatura roczna to około minus 16 stopni Celsjusza, w pełni lata termometr wskazuje czasami kilka stopni wyżej.
Wyspa jest niezamieszkała. Stara stacja tonie w śniegu, opuszczone budynki śpią na ramieniu zatoki, skąd roztacza się widok na cienką mierzeję za zamarniętym bagnem.
Na wyspie na początku lat 30. XX wieku odnaleziono kręg szyjny pradawnego smoka.
Parę lat później okręt podwodny niemieckiej marynarki ostrzeliwuje granatami stację meteorologiczną, niszczy baraki, zabija załogę - Wyspa Samotności zostaje zbombardowana w ramach operacji Wunderland, jest to jeden z jej ostatnich epizodów.
W czasach zimnej wojny Rosjanie odbudowują stację, która staje się jedną z największych stacji polarnych Związku Radzieckiego.
W niepamięć odchodzi dawna nazwa nadana wyspie przez kapitana z Tromsu - Wyspa Samotności. Po rosyjsku będzie to teraz Wyspa Odosobnienia. Odwiedzający nie jest już więźniem ale pustelnikiem, który w milczeniu spędza na lodowej pustyni część życia, by wrócić potem na ląd stały jako święty.
Resztki prowiantu leżą zamrożone w zielonym drewnianym baraku, tak samo jak przyrządy do pomiaru ciśnienia, temperatur, kierunku wiatru, promieniowania rozproszonego i wysokości chmur. Deszczomierz skrył się pod śniegiem.
Na ścianie wyłożonej tapetą portret Lenina z bródką w klin. 
W dzienniku dokładnie odnotowano prace konserwatorkie głównego mechanika, poziom oleju i benzyny w poszczególnych maszynach.
Ostatni wpis przecina wszystkie rubryki, czerwonym flamastrem ktoś zanotował: 23 listopada 1996 roku. Dziś przyszedł rozkaz ewakuacji. Woda wypuszczona, generator Diesla wyłączony. Stacja jest ...Ostatnie słowo nieczytelne.
Witamy w kraju samotności."
---------------------------------------------------
/Był to urywek z książki Judith Schalansky pt:"Atlas wysp odległych" Pięćdziesiąt wysp na którch nigdy nie byłam i nigdy nie będę./ 
Książkę tę dostałam kilka lat temu od bardzo bliskiej mi osoby.
Wracam do niej bardzo często...