O Janosiku ciąg dalszy

Napadniętym Juraj Janosik z kompanami zabierali wszystko: żywność, pieniądze, kosztowności, konie, wyposażenie powozów, broń i naboje, ubranie i peruki, buty…Często zabierali też i powozy a napadniętych w samej bieliźnie puszczali przez lasy i pola.

Zdarzało się też drużynie Janosika i dobry uczynek zrobić – na przykład w miejscowości Żilina zdjęli torturowanego i łamanego kołem w mękach skazańca. I potem urządzili mu pogrzeb.

No więc napadał Juraj Janosik na tych bogatych i potem zrabowane przedmioty rozdawał biednym. Dziewczętom na przykład dawał zrabowane pierścionki.

Dlatego biedni ludzie często go ukrywali.

Kilka razy Janosika złapano i uwięziono ale zawsze udało mu się uciec.

Dopiero po dwóch dużych napadach na hrabinę, która byłą żoną wyższego oficera wojsk cesarskich a których Juraj Janosik dokonał na terenie Liptova tamtejsi sędziowie zlecili zorganizować na zbójnika zasadzkę. Wysłano do Janosika szpiega. Poza tym inni zbójnicy też Janosika zdradzili. 
Nie wiadomo do dziś w którym miejscu go ujęto, chociaż legenda głosi, że stało się w Valasskiej Dubovej, w Karczmie którą nazwano potem Janosikovą

Więziono Janosika w różnych miejscach. Mówi się nawet, że w zamku w Niedzicy. Tamtejsi przewodnicy pokazują nawet turystom miejsce gdzie Janosik był przywiązany do muru.

Pewne jest natomiast, że przed samą egzekucją Janosik był więziony w kasztelu Vranovo przy Liptovskim Mikulaszu. W tym kasztelu jest teraz muzeum i można oglądać piwnicę, w której Janosik oczekiwał na proces.

Przed kasztelem postawiono też pomnik Juraja Janosika.

Sam proces zaczął się 16 marca 1713 roku w Mikulaszu. Trwał dwa dni w których oskarżonego torturowano.

Następnie sąd wydał wyrok gardłowy.

Z proponowanych sposobów wykonywania egzekucji wybrano ten najgorszy – powieszenie na haku.

Stracenia młodego – dwudziestopięcioletniego kapitana zbójników dokonano jeszcze tego samego dnia na mikulasskim miejscu straceń. Powodem tak szybkiej egzekucji był fakt, że torturowany był wieloma sposobami i zaistniała obawa, że egzekucji mógł nie dożyć.

Janosik znany jest na Słowacji, w Polsce i w Czechcach.

Historyczny zbójnik grabił tylko półtora roku. Niektórzy jego męczeńską śmierć porównują ze śmiercią znanych męczenników i bohaterów. Więc może dlatego żyje w legendach już trzy wieki?

O Janosiku pisał w „Legendzie Tatr” Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Poświęcił mu drugą część książki i nadał mu miano Janosika Nędzy Litmanowskiego.

Uwiecznił go w drzeworycie Władysław Skoczylas. Powstało na jego temat kilka filmów i opowieści. I mnóstwo legend.

Wielbiciele folkloru tatrzańskiego przypisywali nawet Janosikowi nadprzyrodzone moce, które miał zyskać dzięki ciupadze, pasie i kierpcom.

Pojawił się Janosik w 1944 roku na słowackim banknocie 500-koronowym, a także w 1947 roku na 2-koronowej monecie. No i Słowacy też nakręcili kilka filmów w swoim Janosiku.

Wiele osób nie potrafi zrozumieć dlaczego zbójnik został legendarnym bohaterem. Odpowiedzią może być jedna z definicji kultury, która twierdzi, że „kultura jest przetwarzaniem zła w dobro”. Fenomen ten istnieje też przecież w innych kulturach europejskich, przykładem takiego zjawiska jest Robin Hood i Wilhelm Tell.

Jedno jest pewne.

Janosikowa legenda jest pragnieniem wolności i sprawiedliwości. Ludzie zawsze pragnęli aby ich bohater był nie tylko silny, nieustraszony, sprytny i  potężny ale również mądry i wykształcony. Wszystkie te cechy posiada postać Janosika. Dlatego też mówiono o nim czasami,.....  że w przerwach między zbójowaniem .... studiował teologię...

Niektórzy z Was wiedzą, że mam w domu Janosika .... zwanego także Harnasiem /patrz zdjęcie/.