Deszczowy Łowicz - część druga

"Czy wiecie o tym, że w Łowiczu jest Aleja „Gwiozd” Łowickich? Powstała w czerwcu 2011 roku i jest niepowtarzalną i jedyną w swoim rodzaju Aleją „Gwiozd”. W centralnym punkcie miasta na Starym Rynku wmurowane zostały tablice ze szkła hartowanego z wycinanką łowicką „gwiozdą” dla najwybitniejszych ludzi kultury ludowej, pielęgnujących regionalne dziedzictwo kulturowe. I tak ma tu swoją „gwiozdę” między innymi Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Jest to zespół promujący, jak wiadomo, całą polską kulturę ludową. Ale najbardziej rozpoznawalnym kostiumem ludowym, w których prezentuje się chór zespołu podczas każdego koncertu, jest  kostium łowicki. A folklor łowicki wraz z charakterystycznymi przyśpiewkami, krokami tanecznymi i grupą strojów pojawia się na każdym koncercie w scenie finałowej.

 

A wiecie o tym, że w Łowiczu jest trójkątny rynek? Ale to nie ten główny, na którym stoi wspaniała kolegiata, ratusz i budynek muzeum. Jest jeszcze drugi rynek zwany Rynkiem Nowym. Zachował się na nim średniowieczny układ urbanistyczny założony na rzadko spotykanym planie trójkąta, stanowiący ewenement na skalę europejską. Jest to jeden z trzech oryginalnie zachowanych tego typu rynków w Europie. Na środku tego rynku był ratusz z 1443 roku, rozebrany w latach dwudziestych XIX wieku. Stoją przy nim kamieniczki z wieków od XVI do XIX.

 

Niedaleko Nowego Rynku jest Galeria Łowicka – a w niej bardzo ciekawe ludowe wyroby. Ale kupiłam tylko niewielki znaczek z motywem haftu łowickiego. W środku znaczka było napisane „Kawaler do wzięcia”, więc dałam go po powrocie starszemu wnukowi, bo dwa dni potem kończył 11 lat… Obejrzałam tam też Muzeum Guzików. Naprzeciwko Kolegiaty Łowickiej jest duży Dom Wycieczkowy z doskonałą informacją turystyczną. W holu tego domu wyeksponowano największą na świecie łowicką wycinankę „gwiozdę”, „pająka”, „tasiemkę” i łowickiego „jaśka”. Poszłam je obejrzeć, a przy okazji skorzystać z internetu i trochę się osuszyć. Padało bowiem cały czas, na szczęście z różnym natężeniem.

Potem jeszcze poszłam do tamtejszej Cepelii, aby kupić coś łowickiego dla wnuków. Myślałam, żeby kupić jakiegoś niewielkiego „pająka”, którego mogłabym przewieźć pociągiem, ale niestety wszystkie już były sprzedane. Kupiłam więc dwa pudełeczka cukierków krówek. Każda krówka była opakowana w papierek z dziewczyną lub chłopakiem w stroju łowickim. 

A na koniec weszłam na kawę do kamienicy stojącej opodal muzeum. Ta XVIII-wieczna kamienica, była własnością podkomorzego gostynińskiego Mikorskiego. Na początku XIX stulecia w kamienicy mieścił się hotel Imperial prowadzony przez Ignacego Kosiorkiewicza do 1811 roku. Nazwę swoją zawdzięczał wizycie i gościnie największego wodza ówczesnej Europy. 18 grudnia 1806 roku w kamienicy zatrzymał się, podążający do Warszawy po zwycięstwie pod Jeną i Auerstaedtem, Napoleon Bonaparte. W oberży Kosiorkiewicza spożył obiad, następnie odbył narady, wysłał kuriera do Berlina i około godziny dwudziestej wyruszył w dalszą drogę do Warszawy. Pamiątką po zdarzeniu jest tablica odsłonięta w 1981 roku. 

Ja w tej właśnie kamienicy, w restauracji Polonia, wypiłam pyszną kawę i zjadłam deser o nazwie „Pani Walewska”. Nie mogło być inaczej… Przecież niedaleko Łowicza są Walewice, a w nich pałac, w którym mieszkała pani Walewska i w którym urodził się syn Napoleona i Marii Walewskiej. 

W Łowiczu byłam 23 maja 2015 roku. 

Powinnam jeszcze napisać, że Ziemia Łowicka wraz ze swym folklorem była (jak twierdzą muzykolodzy) natchnieniem dla Fryderyka Chopina, jej urodę utrwalił w swych obrazach Józef Chełmoński, zaś laureat Nagrody Nobla Władysław Reymont opisał życie Księżaków w swej epopei "Chłopi". W jej obronie przelewali krew powstańcy w XIX wieku, a we wrześniu 1939 roku żołnierze polscy w słynnej Bitwie nad Bzurą. Była to największa bitwa kampanii wrześniowej."

/Był to urywek z mojej książki "Mój kraj nad Wisłą"/